Zwarte sterns in de Kil van Hurwenen

Vol goede moed gaan we op pad om de zwarte sterns te zien broeden op de kunstig aangelegde vlotjes. Zoals elk jaar verwachten we er in de Kil van Hurwenen nu ook weer zó naar toe te lopen. Maar dit jaar loopt het anders met deze excursie van de Vogelwerkgroep.

Onze auto’s staan niet op de gebruikelijke plek. Bert weet zeker dat we er vanaf deze kant ook komen. Bas weet zeker van niet. We zien een paar zwarte sterns boven onze hoofden, maar bij de vlotjes komen we niet. Nog een keertje door hoog gras – en weer terug. Nog eens vanachter prikkeldraad in de verte hoog riet zien, waarachter we de zwarte sterns weten. Over het prikkeldraad is een ‘no go’ voor Els; zij herinnert zich de hechtingen en de tetanusprik nog van een vorige prikkende ervaring.

Af en toe zien we andere vogels: rietgorzen, overvliegende lepelaars, een grote bonte specht en een bruine kiekendief, grote Canadese ganzen met heel veel jongen en groenlingen. Twee koekoeken blijven bij ons in de buurt, maar stilzitten om ze (weer) eens goed te bekijken: helaas niet. Andere vogels horen we alleen: de sprinkhaanzanger en een bosrietzanger? Of is het een tuinfluiter? De app moet eraan te pas komen. Welke app? De birdnerd-app, volgens Bert. Volgens Els is het de birdnet-app. Verwarring, verwarring, maar het zijn er gewoon twee en beide weten de juiste vogel bij het gezang te vinden.

Het feit dat we niet erg veel vogels hebben gezien, werd goedgemaakt door Monique, de plantendeskundige onder ons. Misschien hebben we te veel naar de grond gekeken in plaats van naar de lucht, maar interessant was het beslist. Uiteindelijk keerden we terug naar de startplek. De kortste weg was door een weiland, dat aan het andere eind omheind bleek met… prikkeldraad. Sorry Els!

Anneke

Foto: Bruine kiekendief (man). Anton Lemmers