Ik deel Tuinvogels met u

Ingrijpen of de natuur haar gang laten gaan?

Voor dit dilemma voelt menig natuurliefhebber zich geplaatst als hij of zij een predator ziet met zijn veroverde prooi.

Onlangs stuurde een vriend mij onderstaande foto van een Sperwervrouw met een geslagen duif.

“Dat is de natuur,” vond hij. “De sperwer moet ook leven.”

In mijn hoofd werden verschillende herinneringen wakker.

Enkele weken geleden appte een schoonzus uit Apeldoorn onderstaand bericht:

“Tja…waar doe je goed aan…groot dilemma….Net een hevig gekrijs bij de achterdeur…een sperwer had een kauw in z’n klauwen… stevig vast…eerst dacht ik…is de natuur… laat maar… maar ik kon het toch niet aanzien en horen. “Onze” vijf andere tuinkauwen er krijsend boven en omheen. Uiteindelijk kreeg ik met dreigen van een bezemsteel de kauw los. Hij vloog weg over de schutting… hoop niet gewond. De sperwer zat lang uit te hijgen in de tuin. Tja… ik kon nu even de natuur niet z’n gang laten gaan…..had misschien gemoeten. Hoop dat de sperwer een andere prooi vindt en dan niet onder mijn ogen 😅

Ik ben eigenlijk tegen verstoren van natuur, maar dit vond ik akelig om te zien. Wat zou jij gedaan hebben?” 

Een nog oudere herinnering waren de foto’s van Pieter van der Werf, een verdienstelijk natuurfotograaf van IVN-Ubach over Worms.

In de tuin van de familie Van der Werf zat een Sperwer op haar gemak naast de vijver een stadsduif op te peuzelen. Prachtig in beeld gebracht! Niet verstoord.

Maar de oudste herinnering is van veertig jaar geleden. Een van onze zonen, toen nog een zoontje, schreef een artikeltje voor een jeugdrubriek van een vogeltijdschrift. De hele winter had hij een Merel gevoerd. En nu had een Havik, dat dachten wij toen, de Merel verschalkt en wij zagen door het keukenraam hoe zij hem verorberde. (Beginnende vogelaars kunnen het groot Sperwervrouwtje gemakkelijk verwarren met een Havik.)

Hoe het ook zij: meestal is het goed de natuur haar gang laten gaan.

Frans Verlaan, 7 maart 2024