Nestkasten na corona

Voor het eerst in twee jaar liepen we deze week weer eens onze nestkastenroute in het Rimburgerbos. Het was hoog tijd om de nestkastjes schoon te maken, want in een vervuild holletje wil niemand wonen. Mijn vaste partner bij de controle van de nestkasten had om gezondheidsredenen helaas moeten afhaken, maar gelukkig had zich een ervaren vervangster gemeld.

Op veel plekken in het bos had de laatste storm, waarvan ik de naam vergeten ben, een behoorlijke ravage aangericht. Sommige nestkasten waren onvindbaar of de boom waar hij vroeger aan hing lag ter aarde. Maar we begonnen maar gewoon met dat wat er nog was.

Gelukkig konden we constateren dat veel kastjes bewoond waren geweest door een vogelfamilie. Maar helaas niet altijd met broedsucces. In drie nestkastjes troffen we nog koolmeeseitjes van vorig jaar aan.

Er was zelfs één nestje met zes oude eitjes!

We kwamen ook nog leven tegen. In kastje 130 zat een kanjer van een wesp die daar een mooi overwinteringsplekje had gevonden. Toen ik het beestje uit haar schuilplaats had verwijderd, kwam zij in de lentezon spoedig tot leven, begon te bewegen, en na ongeveer twee minuten vloog zij zowaar de wijde wereld in.

Het is waarschijnlijk een wespenkoningin geweest die na eenzame overwintering nu aan haar taak, een nieuwe familie stichten, kon beginnen.

Maar een andere overwinteraar, die in kastje 150, kon niet meer vliegen. Het was een dode Boomklever. Géén foto!

Hopelijk zullen onze schoonmaakwerkzaamheden veel nieuw vogelleven mogelijk maken.

Frans Verlaan, 23 maart 2022