Verslag IVN-excursie landgoed ‘t Jagershuis op 21 april
De IVN-gidsen Jolanda, Wim en Tonnie konden rond 14.00 uur 54 personen verwelkomen bij de oprit naar ‘t Jagershuis om aan een gevarieerde wandeling over dit particuliere landgoed te beginnen.
Eerst een gezamenlijke korte inleiding over het ontstaan van de Wehlse bossen: nadat het heidegebied rond 1825 was verkocht door de Marke Wehl aan de neven, de heren Van Nispen van ‘t Veld en Van Nispen van Sevenear, werd deze ontgonnen en grotendeels met bomen beplant. Deels op rabatten ivm de natte bodem. In het gebied werden ook meerdere akkers en weiden aangelegd om op te boeren. Later werden er tweelandgoederen van gemaakt: StilliWald en ’t Jagerhuis.
Daarna wordt de groep in drieën gesplitst en elke gids gaat met haar/zijn groep op pad. We lopen allemaal dezelfde route in dezelfde richting omdat het einddoel van deze wandeling het Parkbos van De Vrienden van het WehlseBos en Landschap is.
We kunnen gelijk genieten van een dode stam waarop enkele prachtige Tonderzwammen zitten
Het eerste laantje links laat direct de grote variëteit van het bos zien. Een grote diversiteit aan oude loof- en naaldbomen. Tussendoor jonge aanplant van Eik en Douglas. De herkenbaarheid van de Douglas wordt getoond aan de hand van de ‘muizestaartjes’ aan de kegels en door middel van het uitdrukken van een puistje aan de stam, met als gevolg een heerlijke ‘badkamergeur’ zoals iemand het benoemde. Ook staan hier een paar Moeraseike
We wandelen verder naar de Dassenboomse Allee. De naam zegt het al, hier werden vroeger de dassen gespot. Ook nu nog zijn er in de Wehlse bossen meerdere dassenburchten te vinden. Deels belopen. Ook hier enkel perceeltjes akkerland en gras. Een lustoord voor de reeën. Verderop aan de laan zien we de resultaten van het verontdiepen met leem van enkele hoofdwatergangen enige jaren geleden. Mede dankzij overvloedige regenval staat er veel water. En niet alleen in de watergangen, maar ook tussen de rabatten. Na jaren van grote droogte en verdroging van de bodem nu veel vocht in de grond!
We hebben een prachtig zicht op de gigantische Mammoetboom, die in de tuin van het landhuis ’t Jagershuis staat. De boom is ongeveer 200 jaar oud.
We lopen verder over de Scheiweg. Rechts hiervan begint landgoed Stilliwald. Ook bij de ‘nieuwe poel’, onlangs aangelegd door de Vrienden van het Wehlse Bos staat het water hoog.
Verderop is de Galgenbult. Hier werd vroeger recht gesproken en het is niet duidelijk of er ook daadwerkelijk terechtstellingen hebben plaatsgevonden. Een idyllisch plekje met een beetje een lugubere achtergrond
We vervolgen de route en staan noodgedwongen wat langer stil bij een den, waarvan de determinatie vragen oproept. Na raadpleging van Obsidentify, Google, bomenlijsten van ’t Jagerhuis en kennis bij de groep wordt uiteindelijk geconcludeerd dat het een Corsicaanse den is. Via het Moorman-voetpad (dit is vernoemd naar burgermeester Moorman, die op dit pad een hartaanval kreeg en de volgende dag stierf) lopen we naar het Parkbos.
In het Parkbos staan ongeveer 60 verschillende bomen. Zowel inlandse als exotische. De AnnaPauwlouwna- en de Judasboom bloeien hier uitbundig.
Ook bevindt zich hier de Keltische boomkalander. De Kelten deelden het jaar in 4 periode met elk een heilige boom met eigen karaktertrek, 21 maart: Eik, 24 juni: Berk, 23 september: Olijf en 22 december: Beuk.
Verder worden er periodes in de maanden aangeduid die ook weer aan een boom gekoppeld worden. Bij al deze bomen staat in het park een bord met uitgebreide karakter-omschrijving van de persoon die hierbij hoort. Dit lijdt uiteraard nogal eens tot discussie of hilarische momenten…
De wandeling wordt hier afgesloten zodat de mensen genietend vrij rond kunnen lopen, ‘hun’ boom kunnen zoeken en even tot rust komen bij de prachtige poel met zicht op bloeiende Rododendrons. Ieder gaat op zijn eigen tijd tevreden en verrijkt terug naar het startpunt.
Verslag en foto’s: Tonnie Oosterhoff
