Nieuwe Natuur

“Ze denken dat de Natuur er aan gaat”; zeg ik verdrietig.
“Oh?” reageert Mus.
“Door de klimaatverandering”; zucht ik.
“Klimaatverandering? Was er altijd al”; Mus haalt zijn schouders op.
“Ja, maar nu gaat het heel erg snel”
“Wij schuiven wel op”; zegt Mus cryptisch.
“Makkelijk gezegd jullie kunnen vliegen!” werp ik tegen. “Bomen bijvoorbeeld kunnen dat niet!”
“Bomen zijn slomeriken” vindt Mus “wij passen ons tenminste aan.
Bovendien gaat het bij ons niet om het individu maar om de soort” doet hij grootmoedig.
“Ja, ja” weifel ik heel Achterhoeks.

We zwijgsamen.

“De aarde redt zich wel” troost Mus “al miljarden jaren”
“Ik wil dat dingen weer goed zijn” kleuter ik.
“Goed?, goed? Wanneer is het goed dan?”  informeert Mus.
“Nou dat er geen vervuiling is, geen opwarming, geen…”
“Mensen?” grijnst Mus duivels.
Dat snoert me de mond.
“Mmmisschien” stotter ik; “we zijn tenslotte de oorzaak van alles dat nu…”
“Hoogmoed” onderbreekt Mus ” Leven is evolutie. Alles verandert… de hele tijd.
En als jullie zo doorgaan verdwijnen jullie vanzelf weer!”
Ik zucht.
“De Natuur gaat ondertussen gewoon door hoor” gaat Mus verder, “zo zijn er tegenwoordig bijvoorbeeld bacteriën die plastic eten. En wist je dat er doorlopend andere virussen ontstaan? Allemaal Nieuwe Natuur!” roept hij triomfantelijk en fladdert tevreden weg…