Geschiedenis

“Zal ik je eens een waargebeurd verhaal vertellen?”
“Fijn!” zeg ik “ik houd van verhalen!”

“Al duizenden en duizenden jaren leven wij mussen met jullie samen” begint hij.
“Dat weet ik en jullie profiteren er goed van” reageer ik.
“Stil nou” zegt Mus” laat me uitpraten”.
Hij vervolgt zijn verhaal:
“Eeuwenlang ging dat best goed. Maar op een dag gebeurde er iets verschrikkelijks.
Een van jullie leiders, Mao uit China, besloot dat wij uitgeroeid moesten worden!”.
Hij peilt mijn reactie maar ik zeg niets.
“Erg he?” dringt hij aan.
“Ik denk het”.
“En weet je waarom? roept Mus;  Hij vond dat wij de oorzaak waren van de vele hongersnoden in zijn land!”.
“Ja, jullie pikken graag een graantje mee” grap ik.
“Sssst!”
Hij riep alle inwoners van het hele land op om ons te doden. Het werd een verschrikkelijke mus-o-cide. Geen mus bleef in leven”
“Wat vreselijk” zeg ik. “Allemaal dood?”
“Ja, allemaal” bevestigt Mus en kijkt afwachtend.
Ik kijk terug; “Maar, dit is dus niet het eind van het verhaal?” gok ik.
“Nee!  Weet je wat er daarna gebeurde?”
“Geen idee”.
“Er gingen miljoenen mensen dood!”. Mus kijkt nog net niet vergenoegd.
“Wat dan?” schrik ik.
“Hongersnood” zegt Mus.
“Huh maar……”
“Wij mussen eten namelijk alleen maar hier en daar een korreltje graan. Voor de rest zijn het veel rupsen, larven en insecten en die hadden zonder ons vrij spel!”
“En dus aten die al het graan op” val ik in.
“Precies!” Mus zet zijn borstje op “dus zonder ons mussen geen eten voor jullie!”
Ik denk even na “maar wacht es jij bent toch een huismus?”
“Ja en?”
“Het zijn toch vooral ringmussen die op de akkers leven?” zeg ik vilein
“Ach kleinigheidje” mompelt Mus betrapt en vliegt snel weg….richting moestuin.