Bomen en struiken
Amberboom-stemmingen
In ieder najaar is het altijd weer afwachten hoe de overgang van groei en bloei naar dor en somber zal plaats vinden. Bladverkleuring is daarbij een heel belangrijk facet en ook het weerbeeld is daarbij een bepalend onderdeel. Langs welke weg verandert alle groene groei in kaal en donker, waarbij het dan opvalt dat veel planten min of meer ongemerkt dit proces doormaken. Maar andere passeren een uitbundige kleurenoverdaad telkenjare maar geen enkele maal op gelijke wijze en met dezelfde intensiteit.
Reden om uit andere werelddelen planten en bomen naar Europa mee te nemen was dikwijls de kwaliteit en omvang van enerzijds groei en anderzijds bloei en herfstkleuren.
Zo is ook de eerste Amberboom hier in tuin en park beland. In 1681 door een missionaris vanuit Z.O. Amerika meegebracht naar de kust van Z. Engeland. Later bleek er ook een soort op Formosa (Taiwan) te groeien.
De benaming Amberboom (Liquidambar = vloeibare hars) kwam voort uit de geurige gom die bij beschadiging tevoorschijn komt. Het lichaamsvocht stolt tot hars (Engels: amber). De boombast en ook het blad bevatten de zoetige geurige hars. Dat blad zit met een driehoekige voet vast totdat het tijd wordt om het los te laten waarbij het met steel en al los komt. De speciale stand van de lange steel onder een hoek met de bladschijf is de reden van de vaak opvallende positie na de val. Er is geen enkele bladsoort die op de rug liggend met omhoog stekende steel terecht komt. Bovendien is de bladschijf meestal in 5 smalle punten verdeeld en goed te onderscheiden van andere boomsoorten zoals esdoorn. De schitterende variatie in kleuren komt daar dan nog bij zodat het duidelijk is waarom de boom eeuwen geleden geïmporteerd werd.
Wij kunnen er nu nog van genieten.
Jan van Twisk,
Waalre, 30-11-2022
