Verslag van een niet zo winterse wandeling naar de Langenberg in Zelhem
In de vooraankondiging was de wens uitgesproken om vanaf de Langenberg ruim zicht te hebben op een winters landschap. Maar dat liep deze keer toch een beetje anders. Tijdens de voorwandeling op maandag hadden we de handschoenen en de warme sjaals nog hard nodig. Mooi zonnig weer met een temperatuur net boven nul. Op vrijdag tipte de thermometer de 18 graden aan, en nu, op zaterdag 22 februari 2025, starten we in de regen.
Maar gelukkig zien we toch nog zeven belangstellenden die met ons op pad willen. Bij de begraafplaats wordt onze aandacht getrokken door blinkende, gekleurde kaartjes hoog in de bomen. En die blijken er bewust te zijn bevestigd om de roeken op andere gedachten te brengen. Het lijkt te werken want op de momenten dat wij er langs komen laten de vogels zich niet zien.
Verderop de route richting de Langenberg zien we de boomkruiper en horen we het roodborstje en de groene specht. Bij een boom die duidelijk huisvesting aan een specht verleent staan we stil bij de in Nederland voorkomende zes spechten en hoe die wonen.
We komen langs esdoorns die volop in knop staan en staan stil bij de klimop, die zich hier overduidelijk thuis voelt. In het viaduct treffen we de ‘graassporen’ van slakken aan die hier, al alg-etend, een weg naar boven klimmen. Een van de deelnemers merkte op nog nooit zo’n mooie graffitiwand te hebben gezien. Ook enkele heesterslakken laten zich op de wand bewonderen.
Uiteindelijk bereiken we de Langenberg. Het is inmiddels een beetje opgeklaard zodat op 44 meter hoogte toch nog van het uitzicht kan worden genoten.
De Langenberg is een voormalige vuilstort die sinds de jaren ‘60 was uitgegroeid tot zo’n 24 hectare. Naast het deel waarop wij wandelen is er een zeer uitdagende heuvel waarop met motoren kan worden geoefend voor de trial. Gelukkig doen ze dat vandaag met veelal elektrisch aangedreven motoren waardoor de geluidsoverlast voor ons beperkt is. De oorspronkelijk vuilstort is ruim 20 jaar geleden afgedekt met 1,5 meter aarde. Hier was 650.000 kub aarde nodig, deels afkomstig uit de Heidenhoeksevloed. Daaronder en ook onder het gestorte materiaal zit een soort folie die ervoor zorgt dat de schadelijke stoffen niet buiten het gebied kunnen treden. Dat wordt ook actief gemonitord. Er staan geen diepwortelende planten op de Langenberg om te voorkomen dat die de afdeklaag beschadigen.
Op het hoogste gedeelte zijn verhogingen aangebracht die zicht bieden op de verschillende (kerk)torens in de omgeving. Er staan bankjes en er is ook een heuse jeu de klomp baan in de vorm van een kerktoren.
De hazelaars staan prachtig in bloei en ook de rode kornoelje staat te pronken. We vinden uitwerpselen van de vos en ook de resten van een fazant die de ontmoeting met die vos niet kan navertellen.
Langzaam aanvaarden we de terugreis en nog nagenietend van een mooie middag gaan de enthousiaste deelnemers weer op weg naar huis. Maar natuurlijk niet zonder het jaarprogramma voor 2025. Afgaande op de reacties zullen we velen van hen dit jaar nog wel ontmoeten.
Namens de gidsen van de regiowerkgroep Graafschap,
Jannie en Henk
