Op een zonnige zondagmorgen luisteren naar timmerwerk met een vinkenslag en naar de praatjes van de wietverkoper

De vroege vogelexcursie in de Kruisberg bij Doetinchem op 16 maart, georganiseerd door onze Vogelwerkgroep begon onder nul maar door de zon lieten de vogels zich toch goed horen en zien. Met 18 personen hoorden we naar zeggen van een deelnemer, een kakafonie van geluiden en dat al zonder de zomergasten die nog niet eens terug zijn.

De grote bonte specht en de boomklever lieten zich tijdens de gehele wandeling zien en horen. Ook vier soorten meesjes mochten we bewonderen. Naast de koolmees en de pimpelmees liet de staartmees zich zien en de kuifmees zich horen. De meest bijzondere waarneming was de koperwiek met zijn witte wenkbrauwstreep en zijn hoge en scherpe roep. De zanglijster, roodborst, vink en winterkoning lieten hun uitbundige zang regelmatig horen, zelfs een heggemus verblijde ons met haar metalige gezang. De merel liet zich wel zien maar was blijkbaar al grotendeels uitgezongen. De gaaien en zwarte kraaien lieten zich wel luidruchtig horen. Het heet zang maar eigenlijk was het meer geschreeuw. We wandelden tot het fraaie kleine ven waar de dodaars zich deze keer helaas niet liet zien. Wel enkele wilde eenden en meerkoeten. Onderweg zagen we zwevende buizerds, vliegende grauwe ganzen en aalscholvers, ook zaten er meerdere houtduiven en spreeuwen in de bomen. Toch nog de voorzichtige zang van de tjiftjaf, zowaar de eerste zomergast.

Door het lekkere zonnetje was het aangenaam wandelen. De leuke en actieve groep deelnemers deelden hun ervaringen en met 18 paar ogen ontging ons niet veel, regelmatig hoorden we; daar zit een boomkruiper of ik hoor een goudhaantje. En als de vogels even stil vielen wist Frans Witjes met zijn meer dan 40 jaar ervaring wel enkele interessante weetjes over vogels te vertellen. Bijvoorbeeld hoe de boomklever aan zijn naam gekomen is. Dit heeft vooral te maken met het dichtmetselen van te grote boomholtes om te nestelen maar ook het op en neer lopen op bomen zal er mee te maken hebben. Vlak bij kasteel “De Kelder” lachte de groene specht ons nog even uit met zijn baltsroep.

Verslag: Gert Jan Hoornenborg
Foto’s: Marjon van Drongelen