Excursie Struinen door de Loowaard 21 september 2025

Wij, Anja en Wies, de gidsen van vandaag, vinden het een beetje spannend: dit is de eerste keer dat wij de excursie aan de kant van de dijk aanbieden en niet langs de oevers van de Rijn. Er is nogal wat veranderd in de Loowaard, waar de IVN jarenlang heeft gegidst door een ruig gebied van rivier tot dijk. Nu lijkt de Loowaard in drieën gesplitst: een strook langs de rivier waar voorheen de steenfabriek actief was en waar nu aan de plas gerecreëerd kan worden, een middenstuk waar gemaaid wordt en waar Blonde d’Aquitaine runderen grazen, en een strook nog net zulk ruig gebied als voorheen langs de dijk, eigendom van Staatsbosbeheer.

Het is op dit laatste stuk waar we gaan struinen. Het lijkt een te smalle strook voor natuur die is overgebleven, maar eerder deze week hebben we al patrijzen, een fazant en een ree mogen spotten, naast vele kruiden. Gelukkig zijn de konikpaarden weer terug. Alleen de Galloway runderen, sterk en zelfredzaam, zijn nog niet terug. Samen met de konikpaarden vormen ze een geweldig duo om een ruig gebied ruig en biodivers te houden.

Er komen maar liefst dertig deelnemers op deze laatste zomermiddag naar de Loowaard, onder wie een groepje uit Doetinchem dat de Loowaard heeft uitgekozen als burenuitje. Het blijkt dat we het voor niks een beetje spannend vonden. Wat een geïnteresseerde, enthousiaste groep en wat was er veel te ontdekken en te vertellen! We volgden in ganzenpas het paardenpaadje; de konikpaarden bepalen waar wij kunnen lopen, naast de smalle paardenpaadjes – geregeld voorzien van paardenpoep- valt er nauwelijks te lopen door het struikgewas. De gidsen houden zich een beetje in, het beleven staat immers voorop: maar toch vertellen we geregeld iets over de verschillende soorten mestzwammetjes in de paardenpoep, wilde peen, rode ogentroost, rozenbottels, meidoornbessen, rietgras. En vooral over de konikpaarden.

Bij de waai van Boerboom, een grote plas die is ontstaan door een dijkdoorbraak in de 18^e eeuw, staan we stil. De konikpaarden staan ook stil, zo’n 50 meter van ons vandaan. We worden bekeken en gewogen: de paarden gaan er in volle galop vandoor, strak langs ons heen, een magnifiek gezicht. We lopen in een lange lus terug door de ruigte, hier en daar bloesem proevend, insecten en vogels spottend. Op de parkeerplaats sluiten we zeer tevreden af met koffie en thee uit de kofferbak.

Foto’s: Wies van Bemmel