Schoffies

Ik zit genoeglijk in de tuin te genieten van een prettig warme middag. Het licht is zacht. De wind ruist traag door de kaler wordende bomen. Vlinders dartelen boven de bloeiende sleutelbloemen. Heerlijk!
Maar dan arriveert een hysterisch kwetterende groep mussen die vechtend over de pergola rolt.

Geërgerd kijk ik omhoog. Wat nu weer?
Een ontsnapt er uit de kluwen en vliegt richting berkenboom, de rest volgt furieus.

“Wat was dat nou?” vraag ik me hardop af.
“Ach kinderen…” zegt Mus vergoeilijkend. “Zo zijn ze”.
“Mmmm, meen je dat? Moet je niet ingrijpen?” vraag ik.
“Nee hoor” vindt Mus “ze moeten het maar samen uitzoeken”
“Moet dat dan met zoveel herrie, ruzie en gepik?”
“Bovendien” merk ik verder op “het is toch gevaarlijk, ze letten nergens op!”
“Klopt” zegt Mus “maar wat moet ik dan? Ze de hele tijd in de gaten houden? Weet je wel hoeveel kinderen ik deze zomer heb gekregen?”

“Vier?” gok ik
“Vier??” Mus lacht schamper “Denk je dat ik lui ben of zo?”
“Ok, acht dan?” verdubbel ik de stand.
“Ga door” moedigt Mus me aan.
“eh… 10?”
“12!” roept Mus triomfantelijk. “Twaalf uit drie nesten!” Hij kijkt trots.
“Ik vind het onverantwoord” zeg ik berispend. “Waarom neem je zoveel kinderen als ze de helft van de tijd alleen over straat zwerven!”
“Onverantwoord, onverantwoord dat valt wel mee. Want weet je, ze voeden elkaar op!”
“Dat heb ik gezien ja” mopper ik; “ze rukken mijn sla aan flarden, pikken hapjes uit vruchten en laten ze dan hangen, stelen materiaal uit andermans nesten, vechten dat het een lust is, pesten andere vogels weg bij de drinkbakken en…
“Ach, ach” Mus krabt zich achter het oor “dat is gewoon een beetje kattenkwaad uithalen. Dat weet iedereen die jong is geweest. Of ben jij dat soms vergeten? “
“Nou” weifel ik; “dat is anders want ik ben een mens en…
“Precies!” Mus kijkt triomfantelijk. “Dat is het precies, jij bent een mens, zij zijn een mus!”
En lachend vliegt hij weg.