Gewild groei
‘Ik noem het gewild groei’, schrijf ik weleens bij een foto van een plantje wat tussen de tegels omhoogkomt. Gewild groei. Het woord zegt alles, het staat voor spontane vegetatie, plantjes die groeien op plekken wat normaal gesproken geen plek is voor een bloempje. Tussen de stenen, langs stoepranden. Voorbij fladderende vlinders, bijen en andere insecten zijn wel blij met gewild groei. Dat is hun McDonald’s, kunnen ze even bijtanken. Zie het maar zo, dan zie je iets moois in plaats van dat je denkt dat het onkruid is. Vanuit mijn voortuintje ontsnapt weleens iets richting stoep. Zelfs blauwe druifjes doen dat, de zaadjes verspreiden zich graag en daar begint de strijd tegen de elementen. In dit geval geen regen, weer of wind, maar harde borstels en apparaten die met hitte de stoeptegels schoonhouden van (on)gewild groei. Maar wacht eens even, daar hebben we natuurlijk wel een punt. Niet alle hoekjes en gaatjes zijn geschikt voor gewild groei. Als je de natuur haar gang laat gaan dan groeit de straat dicht. Zo’n vaart zal het ook niet direct lopen maar het geeft wel te denken. Niet iedereen woont in een straat waar veel groen te vinden is, soms is het alleen stoep, parkeerplaats en straat. Zo is het eigenlijk ook in mijn eigen straat en ik koester ieder plantje wat toch zomaar ergens buiten de lijntjes het groene verschil wil laten zien. Groen versus grijs. Er is al grijs genoeg. Wat kleur brengt in de straat zijn de tuinen met veel bloeiende planten en heesters, of bomen als de tuin een keer zo groot is. Wat ook kleur brengt zijn toch wel de fladderaars en zoemers van bloem naar bloem. Dat kan alleen maar als wij allemaal een handje gaan helpen. Als wij met elkaar gaan zorgen voor meer gewild groei. Niet denken dat het straatje alleen netjes is als je het behandeld met de onkruidborstel, of nog erger, met middelen die ervoor zorgen dat de groei stopt van de plantjes en waarmee je ook de bodembeestjes om zeep helpt, uiteindelijk komt dat zelfs terug in het grondwater. Dat willen we toch niet, we zijn toch niet bang om onze handen te gebruiken en aan de slag te gaan met een onkruidborstel. Haal niet alles weg, maak een hoekje waar vlinders, bijtjes en andere insecten even kunnen tanken. Zeg nu zelf, we worden toch allemaal blij van al die vrolijke fladderaars die we zo hard nodig hebben om alles wat groeit en vrucht draagt in stand te houden. We kunnen er niet zonder, al beseffen we dat heel erg laat.
Ik ben ambassadeur van gewildgroei.
http://gewildgroei.nl/
