Terugblik 2024

Excursie vogelwerkgroep naar de Witte Stein

Vrijdag 28 juni zijn we met de VogelWerkGroep (VWG) op excursie geweest naar twee locaties in de buurt van de Witte Stein in Reuver. De eerste stop was bij een zandwinning net over de grens in Duitsland. Bij een excursie vorig jaar naar deze zandafgraving hebben we daar naast Oeverzwaluwen ook Bijeneters gezien. Natuurlijk was de verwachting dat we die dit keer ook weer zouden zien, maar helaas: “resultaten uit het verleden zijn geen garantie voor de toekomst”! 
Omdat de zon nog schuilging achter een wolkendek en daardoor de temperatuur op deze “vroege” ochtend nog laag was, hadden we nog de hoop dat deze situatie in de loop van de ochtend zou verbeteren. Inderdaad brak al vlug de bewolking en steeg door het vrolijke zonnetje de temperatuur. Al snel gingen de oeverzwaluwen op jacht naar insecten, maar helaas: de bijeneter liet zich nog niet zien. Ook merkten we op dat de zandwand waar de bijeneters vorige keer te zien waren, door de activiteiten in de groeve, verstoord was. Een nieuw uitzichtpunt op een ander deel van de groeve was evenmin succesvol. Daarom werd na ruim een uur vruchteloos wachten, besloten om naar het Meerlebroek te gaan, een mooi natuurgebied (met vogelkijkhut aan het water) net aan de andere kant van de Witte Stein.
Hier liep het aantal waargenomen vogelsoorten al snel op, met als meest bijzondere waarneming een groepje van ongeveer 10 lepelaars. Wat ook bijzonder was om te zien, waren twee in het veld liggende ooievaars, die na enige tijd gezelschap kregen van 13 soortgenoten die vanaf grote hoogte in een imposante glijvlucht naar beneden kwamen zeilen.Ik had nog nooit liggende ooievaars in het veld gezien, trouwens ook nog nooit in de vlucht klepperende ooievaars gehoord. Beide gedragingen had ik alleen nog maar op het nest waargenomen, maar blijkbaar komt het in andere situaties ook voor.
Toen na verloop van tijd steeds meer vogelaars belangstelling begon te krijgen voor bijzondere planten, werd het tijd om de excursie af te sluiten met een lekkere lunch bij de Witte Stein.

Samenvattend: toch weer een leerzame, geslaagde en gezellige ochtendexcursie van de vogelwerkgroep.

 

Jos van de Ven.

Wandeling Geijsterse bossen met de PlantenWerkGroep 18 januari

Winterruhe.
(Plantenwerkgroep op Landgoed Geijsteren)
Ik hoorde het Mien, die naast me liep, zeggen: “Winterruhe”. Ik vond dat meteen het meest toepasselijke woord om de sfeer in het bos te beschrijven. Een winterzonnetje, een strakblauwe hemel en hier en daar wat resten sneeuw die de bosbodem op open plaatsen bedekte.
“Maar Winterruhe is toch Duits?” hoor ik je denken. “Waarom nu weer in een vreemde taal?”
Welnu, voor mijn gevoel behelst het ‘ruhe’ niet alleen rust, maar ook de stilte.
En stil was het zeker in de Geijsterse bossen.Behalve dan daar waar afgelopen week de plantenwerkgroep haar wandeling maakte. Als altijd gewikkeld in geanimeerde gesprekken over alles wat ons zoal bezig houdt. De das en de egel zullen zich geërgerd hebben toen ze uit hun slaap werden gehaald door het rumoer.
In ‘ruhe’ zijn ook onze vrienden de winterbloeiers. Na de afgelopen periode met nachtvorst laten ze zich niet meer zien. Alsof ze willen zeggen: “nou even niet”.

De groene rozetten van het vingerhoedskruid liggen als verslagen stil tussen het mos. De  bladeren wit berijpt, dicht tegen de grond gedrukt ter bescherming tegen de kou.
Het historische landgoed met de magische Willibrordus kapel en een bezoek aan de pittoreske watermolen maakte de wandeling tot een speciale ervaring. (waar Theo, de schrijver van dit verslag, ons een geweldige uitleg gaf over deze Rosmolen, die een watermolen is. Red.)
De foto’s vertellen het verhaal!
Na afloop, zoals gebruikelijk, een lekker bakkie koffie, dit maal in het restaurant van Golfclub “Geijsteren”. En de naam van het restaurant is: Restaurant ‘Off Course’.
Maar dat is toch Engels hoor ik je denken? Waarom nu weer in een vreemde taal?

 

 

Nieuwjaarswandeling 6 januari 2024

Nieuwjaarswandeling-04