Terugblik 2023
Vroege vogels ontbijt
Een mooie jubileum-wandeling op een mooie dag in september
Zondagmorgen 3 september om 7 uur, de zon schijnt maar het is nog fris. Zeker in de schaduw als wij aan de wandeling beginnen.
Vanaf 6.50 uur druppelen de wandelaars binnen bij ‘t Zoemhukske aan de Kasteellaan in Horst. Vandaag staat het “het vroege vogels ontbijt” op het programma, een wandeling in het kader van het 40 jarig bestaan van IVN de Maasdorpen. Iedereen heeft er zin in en met 20 personen gaan wij aan de wandel. De tocht voert ons langs de kasteelruïne waar 500 jaar geleden de van oorsprong Kleefse edelman Johan van Wittenhorst de scepter zwaaide.
Onze huidige koning Willem – Alexander, Koning der Nederlanden, en Johan van Wittenhorst zijn heel ver familie van elkaar. Daarna richting de Rowwen Hook, hier gaf insectenman Wim Heijligers via foto’s op de laptop een inkijkje in welke insecten er daar voorkomen. Verschillende vlinders, mieren, bijen en wantsen passeerden de revue. Helaas doordat het fris was hebben wij niet zoveel life insecten in beeld gehad. De Pyjamawants had blijkbaar de slaap uit en liet zich wel zien.
De groep zette daarna hun tocht voort richting de grote oude beuk. Onder deze, door veel jongeren die verliefd waren voorzien van hun namen en hartje, nam Koning Fagus Sylvatica het woord. Theo van der Leer, de naam waar hij in de normale wereld ook op reageert, nam ons mee in de tijd dat Koning Fagus Sylvatica het te zeggen had.
Een tragisch, romantisch verhaal gaat over deze koning die zijn levenseinde dichterbij zag komen en er voor zorgt dat de achterblijvenden na zijn dood altijd bij een Beuk terecht kunnen voor wijze raad. Een boeiend en vermakelijk verhaal waarbij de aanwezigen ieder een beukennootje kregen om er voor te zorgen dat deze prachtige boom verspreid wordt. Ik zou zeggen poten maar en afwachten. We zullen zien of hij binnen één nacht een meter hoog wordt.
En verder ging de groep, druk pratende over van alles en nog wat ging het richting de dierweide. Waar de aanwezige kippen en geiten het idee kregen dat zij gevoerd gingen worden, maar helaas pindakaas. Via het bos ging de groep verder op weg naar het zwemwater van de Kasteelse bossen.
Hier aangekomen nam onze vogelman Jacques Driessen, alias het Baardmannetje, uitkijkend over het water, het woord. Hij nam ons mee in de geschiedenis van hoe hij terecht is gekomen in de wereld van de vogels. Het is heel simpel want hij is via zijn vrouw, die wel actief was met vogels, mee getrokken in wat nu hun beider passie is geworden: vogels spotten. Het baardmannetje, een vogel die echt bestaat, gaf enkele handvatten aan op welke manier je vogels kunt determineren.
Sommige vogels roepen hun naam bijvoorbeeld de Koekoek of de Tjiftjaf. Maar er zijn ook vogels die door hun gedrag, klimmend op een boom, hun naam een beetje prijsgeven. De Boomkruiper die de boom omhoog, de naam zegt het al, kruipt. Maar je hebt ook de Boomklever, deze kan omhoog en omlaag klimmen en kleeft als het ware aan de boom. Vogel spotten blijft een fascinerende bezigheid maar een ding blijft lastig.
Bij het planten determineren heb je één voordeel, planten blijven op hun plek maar vogels die zijn weg voordat je er een goede blik op hebt kunnen werpen.
En daar gingen wij weer, via het zwemwater,richting de plantentuin van het Zoemhukske. Daar stond, Bea het Kruidenvrouwtje, ons al op te wachten. Voorzien van een driepoot met soeppan, water en veel kruiden nam zij ons mee in het verhaal van de soepsteen. Hoe je nu van een steen een lekkere soep kunt maken? Bea wist een boeiend verhaal van het sprookje te maken.
Nieuwsgierig geworden? Zoek via Google maar op: het verhaal van de soepsteen en lees daar op welke manier dit kan. Een ding is zeker, er moesten vele soorten kruiden in, smakelijk eten.
De laatste stappen waren naar het Zoemhkske en daar stond niet de steensoep van kruidenvrouwtje Bea klaar, deze ligt letterlijk en figuurlijk wat zwaar op de maag, maar een lekker ontbijtbuffet.
De wandelaars maakten na deze mooie wandeling graag gebruik van dit buffet en rond de klok van 10 uur was iedereen met volle maag weer op weg naar huis. Het is jammer voor diegenen die om 7 uur nog in bed lagen en de wandeling gemist hebben, volgende keer beter.
Dank aan Bea, Jacques, Wim en Theo voor de interessante intermezzo’s en Mien, Joke, Miep, René en Ton voor de organisatie en Ilse voor de foto’s.
Tot de volgende keer,
Ton Hagens.
