Op bevrijdingsdag hebben we de IVN “grenswandeling” gelopen.

We liepen niet echt langs de grens,maar bezochten het gebied op der grens van  Haaksbergerveen en een Intensief bewerkt landbouwgebied.

We vonden dat gebied een bezoek waard om de effecten van de stikstofneerslag en de ammoniak neerslag (Klik hier voor een toelichting m.b.t. CO2 en Amoniak neerslag) in de buurt van de veehouderij te laten zien. Daartussen in lag een mooi natuurgebiedje; onze landschapsparel.

Aan het begin van de wandeling regende het iets, maar dat weer hield de wandelaars niet tegen om mee te gaan. Al gauw klaarde het op en verscheen de zon. Gidsen waren  Sytske  Boomstra en Hermien Lankheet We hadden 16 deelnemers.

Het was een mooie wandeling met stukken stevig doorlopen en soms een stop met wat informatie.

We starten bij de schaapskooi, waar die dag om 11.00 de schaapskudde weer naar buiten ging met de herder. Er zijn plannen om van de weide tegenover de schaapskooi een heideveld te maken. Tot voor kort liepen daar de lakenvelder koeien en stond er een verrijdbare kippenren.

Het eerste stuk ging door het bos en daar kon je aan de linkerkant de invloed van vernatting van het gebied al goed waarnemen. Rechts was een weiland met bloemen en een nat heideveld met vennetjes.

In de weides rondom boerderij “Vendieksman” graasden de zwarte koeien. Deze boer werkt in het gebied samen met Staatsbosbeheer en heeft het plan om in de toekomst ook inkomen te halen uit bed en breakfast. Bij de parkeerplaats hielden we een korte uitleg over stikstofneerslag en ammoniakneerslag en ook over co2 broeikasgas. (Zie bijlage 1 en 2 dit is te theoretisch)

Bij het veen stroomde water over het fietspad, waar een greppel dicht gemaakt was. De vele regen van de afgelopen tijd liet zien dat het veranderende waterbeheer in het veen duidelijk werkte. In het veengebied moet een stabiel waterniveau aangehouden worden en in de randen mag het overtollige water via overloopbuizen wegstromen. Bij de brem een korte stop. De hommel gaat op het honingmerk in de bloem af. Sytske liet zien hoe de hommel op een brembloem landt en dan beschoten wordt met stuifmeel en een aai over de rug krijgt met de stijl. Gevolg een bevruchte bloem en andere bloemen worden weer bezocht door de bestoven hommel. Het voordoen lukte perfect! Je zag het stuifmeel er echt uitschieten!

De eiken in het veen zagen er slecht uit. De dooierkorstzwam op de schors van de boompjes hebben we bekeken met een loep. Het is een indicator dat er zich in een intensief veeteeltgebied veel ammoniak in de lucht bevindt. De gele dooierkorstzwam is een schimmel die samenwerkt met een alg om stoffen uit de lucht te halen. De boom heeft daar echter geen last van Het is iets wat je een tijdlang moet vervolgen of het meer of minder is geworden.

Bij het voorwandelen werden we verrast: Muizenoor in de berm naast intensief bewerkt grasland. De naam wijst op de blaadjes met haartjes erop en de muizenoorvorm. Eigenlijk houdt deze plant van schrale grond. Vroeger werd het door de kruidenvrouwtjes geplukt voor de werking als plastablet, bij diarreebuikpijn, als antikrampmiddel en ook nog ontsteking werend middel. Het hoort bij de familie Havikskruid. (Haviken zouden ervan eten en om beter te kunnen zien waar hun prooi is.)

Muizenoor

Onderweg horen we een kievit en hij vliegt capriolen makend door de lucht. Een prachtig geluid waar we van genoten. Een torenvalk was iets verderop aan het bidden in de lucht. Chris vertelde over de “open huis nestkastjes” voor de torenvalk.

Wat ook erg leuk is als je samen op pad bent, dat je soms iets kunt vragen. Erica keek mee bij de vraag van Sytkse : Wat zijn de rode blaadjes bij de Amerikaanse vogelkerst bessentrosjes nou? Schutblaadjes van de bloem waarschijnlijk, net als de schutblaadjes bij de beuk dacht Erica. De meeste trossen bovenin hadden geen rode blaadjes meer. Ze vallen kort erna eraf. We zagen na even zoeken nog een bloem met van die rode kelkblaadjes erachter.

We waren aangekomen bij het landschapspareltje. Een mooi natuurgebiedje ingeklemd tussen landbouw en veengebied.

Hier hing een bosuilenkast in de boom. Chris zit bij de IVNwerkgroep die bosuilen uit de nestkasten ringen. Terwijl hij mooie uilskuikens laat zien op zijn iPad, wijst een mevrouw ons op de 5 reeën die achter onze rug ineens uit het gras wegspringen. Wat een gelukje om op deze plek ineens de reeën te zien. Op de voorwandeldag hadden we reeënpoep en egelpoep in de weide gezien en nu in levenden lijve het bewijs.

Waarom de pinksterbloemen de naam pinksterbloem kreeg? Want de pinksterbloem bloeit vaak al ver voor Pinksteren. Omdat ze vroeger in de tijd van Julius Caesar de juliaanse kalender aanhielden en toen viel Pinksteren eerder. Of omdat in de tijd van de bloei de pinken voor de eerste keer in het jaar de weide ingingen.

Jammer de zon scheen niet, zodat we ook geen oranjetipvlinders zagen vliegen. De mannetjes hebben de oranjetipjes op de vlinder. De vrouwtjes vliegen rond in saai wit, maar als ze hun vleugels in rust opklappen zie je prachtig groen, Ga bij mooi weer nog eens kijken en misschien ontdek je dan ook dat het vrouwtje op elk pinksterbloemplant 1 oranje eitje plakt. De rups eet later zaadjes uit de hauwtjes (zaden)

Op de terug weg hoorden we al van verre het geblaat van de kudde, en zagen we de schaapskudde in de weide bij de SBB-schuur.

Het was een leuke groep wandelaars en iedereen had genoten. Nog even op de website gewezen en noodzaak van tekencontrole. Ook ging het vrije giftbakje rond. Wie wilde ging nog even een kop koffiedrinken met heerlijk appelgebak in de schaapskooi. Het was daar een gezellige drukte en buiten in de weide lieten kinderen vliegers op.

 Hermien Lankheet