Interview Laura Gall
‘Ik zou het mooi vinden als de IVN wat activistischer werd’
De rode lijn door het leven van Laura Gall is de natuur. Van jeugdleidster bij de padvinders tot aan haar werk voor de NDCE en recente avonturen bij de Scharrelkids en het Ouder Kind Café voor het IVN. Constant zet ze zich als vrijwilligster enthousiast in om volwassenen en vooral kinderen kennis te laten maken met de natuur. “Ik ben altijd geïnteresseerd geweest in de natuur.”
Activiteiten, opdrachten en spelletjes
Op de dag van ons gesprek heeft ze nog 20 leerkrachten meegenomen in natuurlessen. “Ik ben daar vanmorgen nog mee op weg geweest in het Johan Smitpark in Zuidhorn”, zegt ze lachend. “20 leerkrachten van de basisschool. We leggen ze uit hoe ze zelf aan de slag kunnen gaan met activiteiten, opdrachten en spelletjes in de natuur.”
Eten uit de natuur
De lijst activiteiten die ze onderneemt – naast wat hierboven staat – is indrukwekkend. Zoals haar eigen Eten uit de Natuur. “Ik maak gerechten met kinderen en volwassenen, gewoon met wat hier groeit.” Workshops voor de NDCE. Excursies met het IVN. “Mijn favoriete activiteit is met de waterdiertjes. Dat is een boeiende wereld. Met de Scharrelkids gaan we op zoek naar sporen. Wat voor sporen zie je? Van welk dier zou dat zijn? Kinderen gaan daar altijd zo blij weg.”
Met de Scharrelkids gaan we op zoek naar sporen. Wat voor sporen zie je? Van welk dier zou dat zijn? Kinderen gaan daar altijd zo blij weg.
Reis naar het IVN
Ze vindt het dan ook niet zo interessant dat ze met haar 84 jaar de oudste deelnemer van IVN Westerkwartier is. “Leeftijd is niet zo belangrijk. Laten we het daar niet te veel over hebben.” Vanuit haar boerderij aan de buitenrand van Doezum nemen we enkele hoogtepunten op haar reis naar het IVN door.
Van kantoor naar fysiotherapie
“De eerste opleiding die ik heb gevolgd was een kantooropleiding. Maar de hele dag op kantoor zitten, was niet echt wat ik wilde. Uiteindelijk heb ik dat toch nog 15 jaar gedaan. Toen ben ik overgestapt op fysiotherapie. We kwamen regelmatig bij vrienden in Nuis. De man van het koppel was in Groningen Martini bezig met het opzetten van een afdeling gericht op fysiotherapie. Dat vond ik interessant. Ik ben toen begonnen met het volgen van cursussen en ben zo het vak ingerold. Ik heb dat 20 jaar met veel plezier gedaan.”
In de verte kijken
Met de bezoeken aan deze vrienden in Nuis groeide ook de interesse in Groningen. Tot dan toe woonden Laura en haar man in Heemstede in de buurt van Haarlem. “Het werd daar onder invloed van de luchthaven Schiphol steeds vuiler. De vliegtuigen gingen steeds vaker vliegen en het werd er almaar drukker. Bovendien heb ik altijd al in de verte willen kijken. Hier in Doezum kan dat.” Op het moment dat hun huis in Heemstede werd verbouwd, hebben ze de knoop doorgehakt. “Het was makkelijk om weg te gaan. En we zijn hier gebleven.” Vrienden uit Haarlem komen nog regelmatig op bezoek. Om haar te helpen met haar huis, maar ook om even bij te komen. “Ze komen graag langs. Het is hier zo anders dan in Haarlem.”
“Ik heb altijd al in de verte willen kijken. Hier in Doezum kan dat.”
Kennis van de natuur
Het is al een poos geleden dat “Staatsbosbeheer” het idee had opgevat dat de bomen aan een laantje hier in de buurt in de weg stonden voor een bepaalde ontwikkeling. Een groot deel van die bomen moest om. Maar het unieke bomenrijke laantje was al heel oud en zo goed als windvrij, fijn om doorheen te fietsen. “Mijn man en ik zijn toen in actie gekomen, maar we misten bepaalde kennis over de bomen. De bomen zijn gelukkig blijven staan. Voor mij was het een reden te meer om mij meer voor de natuur in te zetten en kennis op te doen.”
Begin als natuurbegeleider
Acht jaar geleden werd ze actief voor NDCE. “Eigenlijk bij toeval. Ik had wat advies nodig en kwam toevallig in een vergadering van NDCE terecht. Omdat het mij leuk leek om aan de natuurlessen op de scholen mee te doen, ben ik toen ook direct vrijwilliger geworden. Ik werkte ook nog bij het Abel Tasman Museum, maar na 12 jaar ben ik daar mee gestopt. Ik ben begonnen met een cursus natuurbegeleider in Tolbert, in de Cazemierboerderij, en daarna ook lid geworden van IVN. Daar doe ik mee met de Scharrelkids”
Genieten van het buitenleven
Wat haar geheim is? “Je kunt altijd naar buiten. Op scholen is daar nu ook veel aandacht voor. Niet alleen de kinderen tijdens de pauze naar buiten. Maar ze lesgeven in de natuur met natuurlijke middelen. Ze bewegen dan ook meer.” De hele dag stilzitten is niets voor kinderen. “En ze zitten ook zoveel op hun mobieltjes. Wij nodigen ze uit om de mobiel opzij te leggen en van het buitenleven te genieten.”
“Wij nodigen ze uit om de mobiel opzij te leggen en van het buitenleven te genieten”
Zaden op reis
Is er nog een activiteit waar ze specifiek trots op is? Ze moet even denken. “In de winter heb ik voor een activiteit van de NDCE hesjes genaaid. Het thema was zaden op reis. Ik heb op de hesjes voorbeelden genaaid van de manieren waarop een zaadje kan reizen. Mee met dieren. Mee met de wind. Of vogels. Op de schoenen van mensen. Ik heb die hesjes nog niet in actie gezien bij een activiteit, maar ik ben daar een aardige tijd mee bezig geweest.”
Afhankelijk van de natuur
We ronden het gesprek af. Laura wil nog wel een boodschap meegeven. “Ik vind dat het IVN wel meer mag doen aan het behoud van de natuur. We zijn natuurlijk van de educatie, maar de natuur loopt op dit moment behoorlijke schade op. Oude plekken die veel cultuurhistorische waarde hebben, dreigen langzaam maar zeker te verdwijnen. Ik zou het mooi vinden als de IVN daar wat activistischer in werd. Dat ze zich er mee bemoeien voordat het verloren gaat. We zijn als IVN en als mensen afhankelijk van de natuur.”
