Juli: Heidelibel – Sympetrum
Heidelibellen in stadsrandzone Oude Kene
Dat klinkt vreemd voor een nat gebied met een beek en poelen als in de Oude Kene, heidelibellen. Er is geen heide en dat zal er waarschijnlijk ook nooit gaan groeien. Heidelibellen zijn rare beesten. Ze komen in de natste gebieden voor. Hoewel, er zijn in het oostelijke deel van de Oude Kene nog veel hoge bijna kale leemhoudende gronden. Ze liggen dichtbij de A28. Juist in dit deel komen de meeste heidelibellen voor. Het gaat om de Bloedrode, de Bruinrode, de Steenrode, de Zwarte en de Bandheidelibel.
Rode mannen, gele vrouwen
In het algemeen zijn de mannetjes van heidelibellen rood en de vrouwtjes geel. Alleen de Zwarte heidelibel is zwart en het vrouwtje zwart met veel geel. De Bandheidelibel is vanwege de donkere banden op de vleugels snel op naam te brengen. Bij de andere rode heidelibellen is dat moeilijk. Je moet naar de ‘snor’ kijken, een zwart streepje onder de ogen. Steenrode heidelibellen hebben een ‘hangsnor’. Een goede macrofoto is daarom onontbeerlijk voor de determinatie.
De Bandheidelibel is een soort die zich vanuit het oosten naar het westen uitbreidt. Hij wordt gezien als vrij zeldzame zwerver en pionier. In Drenthe komt hij op enkele plekken voor, waaronder de Oude Kene. Men weet nog niet precies welke biotoop hij verkiest. Waarschijnlijk houdt de Bandheidelibel van kwelsituaties (kwelwater). Ze vliegen, lijkt meer fladderen, boven kort gras en jagen daar op kleine insecten. Het vrouwtje legt haar eitjes in stilstaand water. Deskundigen van Libellenwerkgroep Drenthe zeggen dat je pas van een populatie kunt spreken, als de soort meerdere jaren aanwezig is en dat er duidelijke aanwijzingen zijn van voortplanting. Dat is het geval in de Oude Kene, hoewel de populatie klein blijft.
De foto’s heb ik genomen in de Oude Kene.
Mannetje Bandheidelibel
Vrouwtje Bandheidelibel
Mannetje Steenrode heidelibel
Vrouwtje Steenrode heidelibel
Tekst en foto’s: Hero Moorlag
