Natuurfeest in de Middelpolder
Omdat de deadline voor de volgende column met rasse schreden nadert, stap ik op de fiets naar de Middelpolder voor wat inspiratie, eind mei is daar altijd veel te beleven. Ik neem het fietspad langs de Ouderkerkerlaan naar de Amstel. De Ouderkerkerlaan is de zuidelijke begrenzing van de Middelpolder, het werd vroeger aangeduid als “het Grote Loopveld”. Bij Ouderkerk fiets ik een stukje terug richting Amstelveen en neem bij de Bankrasweg het kleine fietspaadje de polder in, wat je meteen een gevoel van onderdompeling in de natuur geeft. Ik zie een kievit, die een badderende kraai probeert te verjagen en ik hoor overal kleine karekieten zingen. De weilanden kleuren geel door de boterbloemen en de slootranden staan vol met gele lissen. Een paar forse witte vogels blijken lepelaars te zijn die zich in dit terrein met al die kleine slootjes prima thuis voelen. Even verderop klim je een paar meter omhoog naar een stuk van de polder dat nooit uitgeveend is geweest. Dit stuk polder, dat nog in de originele staat verkeert, was eigendom van het Burgerweeshuis in Amsterdam. Toen men halverwege de negentiende eeuw de hele polder besloot te vervenen, trapte de directie van dit weeshuis op de rem. Zij hadden daar koeien lopen die dagverse melk voor de weeskinderen en het personeel opleverden. Zodoende werd dit stuk gevrijwaard van afgraving. Het is misschien wel het mooiste deel van de polder. Je ziet er grutto’s, tureluurs en kieviten, maar ook vele eendensoorten in de omringende sloten. Ik zie er een paartje bergeenden met tien koddige pulletjes en zelfs een casarca, een vreemde eend in de bijt. Verder zijn er krakeenden, slobeenden en enkele ganzensoorten te zien. Het ziet er wederom geel van de bloemen, maar in dit geval gaat het om de grote ratelaar, een halfparasiet, die dankbaar gebruik maakt van het vele gras, waar het van profiteert. Met de verrekijker zie ik zelfs wat pollen moerasandijvie staan. Langs de waterzuivering fiets ik nog even over het hoge land alvorens weer af te dalen naar het uitgeveende noordelijke deel van de polder. Ik kom uiteindelijk uit bij de Kalfjeslaan, de noordelijke begrenzing van de Middelpolder dat in vroeger dagen de naam “Klein Loopveld” droeg. Om de begrenzing van de polder compleet te maken fiets ik nog even door naar de Amsterdamse weg bij de Augustinuskerk. Deze weg vormde de westelijke begrenzing van de polder, terwijl de Amstel de polder aan de oostkant afsloot. Waar je ook in Amstelveen fietst, je duikt altijd ergens weer een uitgeveende polder in om verderop weer het “oude” land te beklimmen.
Voor filmbeelden van de Middelpolder zoekt u op YOUTUBE naar de titel van deze column.
