Verslag lange wandeling Duits Lijntje 13 maart 2022
Het voorwerk.
Een lange IVN wandeling fiets je zoals gebruikelijk vooraf. We deden dat op zaterdag 5 maart met drieën; één Covidpositieve bleef thuis. En dat voorfietsen bleek een soort WK fietsentillen want overal waar het oude spoorweg tracé een weg of zandpad kruist waren er hindernissen waar de fietsen overheen of onderdoor moesten. En dat was nogal eens het geval. En die elektrische fietsen gaan dan wel zo ongeveer “vanzelf”, maar bij de verticale verplaatsingen wordt dat een ander verhaal. Het zag er duidelijk wat minder soepel uit dan het fietsentillen van Mathieu vd Poel.
In de Trentse bossen liggen een bunker en een kogelvanger van de voormalige schietbaan verstopt maar waar is dat ook weer precies? Op zaterdag vonden we wel de bunker maar niet de schietbaan. Toch nog maar even thuis de route nakijken.
Het stappen.
Op de wandeldag zelf was er stralend weer voorspeld ,dus toen we toch nog een paar kleine regenspatjes vingen en het eigenlijk toch best fris was dacht ik toch “het zal toch niet….” Het kwam echter helemaal goed en daar hadden zo ‘n 35 deelnemers ook op gerekend. Fijn om weer zo’n tocht te kunnen doen zonder inschrijving en andere beperkingen.
Met de hele groep de industrielaan over en bij De Kleuter opgesplitst in drie groepen. We hebben daarna ook drie verschillende tochten gelopen want een deel wilde wel wat extra kilometers lopen via Het Oventje en ik ben met mijn groep wat verder richting MiddenPeelweg gegaan om toch in elk geval nu wel bij de voormalige schietbaan terecht te komen. De militaire geschiedenis van het Duits Lijntje kreeg wat extra betekenis door de oorlog in Oekraine . Je kunt je dan beter voorstellen dat een dergelijke infrastructuur heel belangrijk is bij troepenvervoer, bevoorrading etc. Mariniersperron en camouflage perron waren voor de meeste deelnemers onbekend en verrassend. En dat er alleen dankzij de spoorlijn een militair vliegveld is gekomen in Volkel was ook voor veel mensen nieuw.
Bij het rondje in de Trentse bossen ben ik beide andere groepen als “tegenligger” tegengekomen wat sommige deelnemers de suggestie van verdwalen gaf. Toen we elkaar daarna toch bij De Steltenberg weer troffen voor de lunchpauze was iedereen echter weer helemaal gerustgesteld. Een ideale pauzeplek overigens om even lekker te zitten met een kop koffie.
Daarna weer terug over het spoortracé en rond 13.00 uur waren wij als eerste weer terug bij het beginpunt. Heerlijk gewandeld, diverse vogels getraceerd, wat lessen uit de geschiedenis getrokken en een actief begin van de dag gemaakt. Tevreden ging iedereen weer huiswaarts.
Chris, Mark en Jeroen
