Hoogeveensche Courant 12 september

Op 7 september, vierden wij bij IVN een feestje in de Natuur. Een feestje met theater, kunst, cultuur en nog veel meer. Het is fijn om feestjes in de Natuur te vieren. Gewoon bij elkaar te zijn op een ongedwongen manier. Zo vaak vieren we de Natuur niet. Ook het Hooge Woord was aanwezig, met muziek, gedichten en zang. Alles ademde Natuur. Daar draaide het om. En daar stond Femke en zij raakte een snaar. Femke is 17 jaar, net zo oud als sommige Junior Rangers, die op deze dag vierden dat ze 10 jaar bestaan. JR werken en leren van de Natuur en Femke dicht erover. En dat gedicht raakte ons.

Stap voor stap

Stap voor stap, been voor been, tussen de bomen door. Bladeren vallen zacht als penstreken, schilderend op de grond. De herfst streelt mijn gezicht, haar koele bries. Tussen de takken die dansen in de lucht, De geur van mos en vochtige aarde vult mijn lichaam.

De kleuren van de herfst zijn als een symfonie voor mijn ogen, Rood oranje geel, een adembenemend palet. En de zon, die door de wolken breekt, glanzend op het vochtige gras dat onder mijn voeten kietelt. Ik voel de herfst diep in mijn ziel, een herinnering aan de kwetsbaarheid, maar ook aan de schoonheid die elke verandering met zich meebrengt.

De bomen fluisteren verhalen van oude tijden, van een wereld die ademhaalt in ritmes die groter zijn dan wij. Van de seizoenen die komen en gaan, van de natuur die steeds weer opbloeit, als een levenscyclus die geen einde heeft. Als we maar goed voor haar zorgen, als we haar koesteren, zoals zij ons heeft gekoesterd.

Toch voel ik een angst in de lucht, een stille dreiging die ons waarschuwt. De wereld om ons heen verandert, dieren die hier eens waren, zijn er niet meer, rivieren die verdrogen, de bomen die spreken van verdriet, van te veel pijn. Want we zijn vergeten hoe te luisteren, we hebben de aarde uit balans gebracht. Haar schoonheid dreigt te vervagen, haar hart zachter te kloppen.

We moeten weer leren zorgen voor haar.  Als een geliefde die we nooit willen verliezen. De herfst is mooier dan woorden ooit zouden kunnen omschrijven, Maar ze kan niet voor altijd zo blijven, als we haar niet teruggeven wat ze ons schenkt.

We moeten haar beschermen. De lucht, het water, de aarde en de dieren. Want alles is met elkaar verbonden, en zonder haar, zonder deze natuur, zijn wij slechts schimmen in een lege wereld. Dus laten we stap voor stap, been voor been, hand in hand met de herfst, de bomen, de bladeren, de lucht en de zon, verantwoordelijkheid dragen voor de aarde die ons voedt. En zorgen dat deze schoonheid blijft bloeien, voor ons, voor de toekomst, En voor alles wat leeft.

Femke, dankjewel dat je het wilde delen met ons.

Hoogeveensche Courant 12-09-2025 Grietje Loof