Fluisterend, ‘Zoiets heb ik nog nooit gezien’.

Herfst, herfst wat heb je te koop? Heel veel blaadjes op een hoop! En hoe fijn is dat. De bodem krijgt een deken voor de winter. Wij toch ook? Of slaap je in de winter nog steeds zonder deken? De bodem, met daarin veel leven, is ook blij met de deken. En het proces is al begonnen toen het blad nog aan de boom hing. Het proces van naar binnen keren. Als ik boeken lees over lang vervlogen tijden en hoe men toen in, en met de Natuur leefde dan krijg ik een gevoel van weemoed. Ik hou helemaal niet van kou, laat dat duidelijk zijn, maar de kou die ons naar binnen jaagt, waar de warmte wacht, die kou die is er al een hele tijd niet meer. Het is allemaal in een rap tempo aan het veranderen. Het ging eerst zo langzaam dat het niet opviel, maar nu kun je er niet meer omheen. Het is zichtbaar en voelbaar. Dat laatste slaat op de temperatuur, logisch toch. We voelen de warmte inmiddels en al vinden we dat heerlijk, het is ook zorgelijk. Nu zit ik dan weer als Klimaatburgemeester te schrijven en dat was helemaal niet mijn bedoeling. Laten we vooral genieten van wat er is. Dus, naar buiten en paddenstoelen zoeken, mooi blaadjes verzamelen, foto’s maken van al die prachtige herfstkleuren en ons verwonderen over de schoonheid van de Natuur.

Zo kwamen er de afgelopen week een flink aantal schoolklassen bij het IVN Struunhuus in het Steenbergerpark. ‘Waarom niet naar het bos, zei een van de Natuurgidsen, daar is veel meer te vinden!’. Ja, waarom niet naar het bos, zoals we de afgelopen jaren steeds deden. Misschien om eens te kijken naar wat dichtbij is. In het park gebeurt ook van alles wat de moeite waard is. Dit jaar doen we park, misschien volgend jaar weer eens bos. De kinderen kwamen en slingerden onder begeleiding van twee Natuurgidsen door het park. Waarbij stil werd gestaan bij van alles en nog wat. Natuurlijk kon de eierdoos, die ze mee hadden genomen, gevuld worden met Natuurschatten. Neem het mee naar huis zodat ze daar ook kunnen zien wat er allemaal in het park te zien is.

De grote boomstam bij het Struunhuus is onze tafel en die was rijk gevuld met paddenstoelen. Een van de Natuurgidsen vond een duivelsei, je weet wel, het begin van een stinkzwam. De volgende dag was het ei al een echt stinkzwam en een dag later waren de insecten er bijna niet meer vanaf te slaan. Zelfs als Natuurgids blijf je verwonderen. Ik vroeg telkens aan de kinderen hoe ze het gevonden hadden, ‘Was het leuk?’ en ook ‘Wat heb je gevonden?’. Maar de boomstam vol paddenstoelen was de publiekstrekker en alle kinderen moesten het natuurlijk wel van dichtbij bekijken. Zo kwam er een jongetje bij mij staan en hij zei met een heel fluisterend stemmetje ‘Ik heb dit nog nooit gezien’. Waarbij mijn hart smolt. Maar waarbij mijn hart ook in verwarring raakte. De bekendste paddenstoel van Nederland, met liedjes en verhalen. De vliegenzwam, de rood met witte stippen. ‘Nog nooit gezien?’  Ik dacht bij mij mezelf, ‘wat fijn dat wij dit kunnen laten zien.’ ‘Maar wat jammer dat je het nu pas ziet’, kwam erachter aan. Ouders, ga naar buiten met de kinderen! Laat ze zoeken, kijken, verwonderen en genieten. Laat ze opgroeien in verbinding met Natuur.

Hoogeveensche Courant 01-11-2024 Grietje Loof