Blog #11
Uilen in de polder
Astrid van der Werf
Op een mistige winteravond hoor ik plots door de klanken van de muziekzender heen een merkwaardig geluid! Eerst de gewaarwording, bij herhaling toch maar de muziek zachter. Daar is het weer! In ieder geval geen kat, ook niet het gitaarspel van de buurjongen… maar wat dan wel? Achterdeur open, en daar maar eens luisteren. Hoewel het koud is, heeft mijn nieuwsgierigheid toch de overhand. En ja hoor, daar is het weer, een krijs in de duisternis, niet eens zo ver weg. Een ook direct duidelijk door welk dier het gemaakt wordt: een uil!
Toen ik van de binnenstad van Groningen naar Haren verhuisde, werd mij al verteld: je gaat vlak naast de Oostpolder wonen, daar zit de grootste kolonie uilen van heel Groningen. Ondanks dit gegeven was dit toch in zeven maanden de eerste keer dat ik er eentje hoorde! Klopt dat statement dan wel? En welke uil dan? We zijn in mei verhuisd, dus misschien laten ze zich niet zo hard horen in voorjaar, zomer, herfst? Tijd om eens wat meer uit te zoeken over uilen hier in de buurt.
Mijn huidige woonplaats is Oosterhaar, de wijk aan de oostkant van Haren. Ontzettend dicht bij de polders (Onnerpolder, Oostpolder, Oosterpolder, Kropswolderbuitenpolder, etc.), het Scharlakenbos en de Harense Wildernis. U snapt het, een prachtige groene omgeving. Vol enthousiasme en verwondering maak ik veel wandelingen en fietstochten door deze gebieden, om te genieten van alles wat er is te zien. En dat is véél! Maar uilen… nee, nog niet gespot.
Om erachter te komen welke soort uil je nou hebt gehoord kun je online veel geluidsfragmenten vinden. Ook de uitgeschreven geluiden blijven fantastisch, bij de Ransuil bijvoorbeeld: ‘Man een laag sonoor “hoe”, vrouw vibrerend “weeeh” bij het nest te horen. Bedelroep jongen hoog “kie-jèè”.’ Praktisch poëzie!) Op de website van de Vogelbescherming kwam ik er, door geluiden te matchen met mijn herinnering, achter dat ik een inderdaad een Ransuil gehoord heb.
Leuk weetje: rans komt van ‘ranse’, Middelnederlands voor ‘muts met een kap die in plooien afhing’. Gezien de pluizige ‘oortjes’ op zijn kop (geen echte oren overigens, maar verenpluimen) is de vergelijking inderdaad snel gemaakt.
Kijkend op waarneming.nl is dan ook te zien dat hier in Haren regelmatig Ransuilen worden gespot. Maar of het nou de grootste kolonie Ransuilen is in heel Groningen…? Op de website Ransuileningroningen.nl (mooi rechttoe-rechtaan webadres trouwens) staat wel dat er in het telseizoen 2018-2019 zo’n 17 roestplekken gemeld zijn in de polders (een roestplaats is een plek waar dieren samenkomen om te rusten of te slapen, vaak op dezelfde plek). Elders in de provincie zie ik niet zoveel bij elkaar in de buurt. Dus misschien klopt het dan toch! Nou nog eentje spotten dus 😉
De telling van winterroestplekken voor Ransuilen is overigens in volle gang, dus mocht je op een roestplek stuiten, geef hem dan door via Ransuileningroningen.nl. Zo houdt de werkgroep goed zicht op de Ransuilenstand in Groningen.
Foto’s: Ike Pots
