Biodiversiteitscampagne
IVN Baarlo Maasbree in actie voor biodiversiteit!
Biodiversiteit is de afkorting van ‘biologische diversiteit’. We bedoelen hiermee de totale variatie aan planten en dieren in een natuurlijke leefomgeving. Vooral in de twintigste eeuw is de natuur in Nederland steeds verder achteruitgegaan, met alle gevolgen van dien.
Natuurlijk is deze problematiek niet lokaal op te lossen. Maar IVN Baarlo-Maasbree wil graag een steentje bijdragen aan de bewustwording van de achteruitgang van de biodiversiteit. Met onze biodiversiteitscampagne krijgen de huiszwaluw, boerenzwaluw, kerkuil en steenuil extra aandacht. Bij mensen uit de gemeente Peel en Maas die zich inzetten voor de bescherming van deze soorten hangt een bordje aan hun huis of op hun erf. IVN Baarlo-Maasbree heeft een aanvraag voor een financiële bijdrage ingediend in het Groenplatform van de Gemeente Peel en Maas en op die manier is er geld beschikbaar gesteld voor dit project.
Ons grote voorbeeld voor dit project is de biodiversiteitscampagne Koesterburen, die in 2010 door de provincie Vlaams-Brabant in België is gestart. Samen met gemeenten, verenigingen en scholen werken aan een rijke én blijvende variatie aan planten en dieren is het ultieme doel. Kijk voor meer informatie op www.vlaamsbrabant.be.
De boerenzwaluw
De boerenzwaluw is een trekvogel die overwintert in Afrika ten zuiden van de Sahara. Het is de meest voorkomende zwaluwsoort in ons land. De boerenzwaluw heeft een lange, diepgevorkte staart en een glanzende blauwzwarte bovenzijde. De onderzijde is roomkleurig. De rode keelvlek is opvallend. De boerenzwaluw nestelt graag in oude stallen en schuren, het liefst op een donker plekje. Een boerenzwaluwnest bestaat uit modder en uit organische bestanddelen zoals gras, paardenhaar en veertjes. Niet iedereen weet dat het slecht gaat met onze zwaluwen, ook met de boerenzwaluw. Hun aantal is de laatste 30 jaar met ongeveer de helft afgenomen. Hoog tijd om op deze manier aandacht voor deze bijzondere vogel te vragen. Waar u het bordje met de boerenzwaluw tegenkomt, kan deze vogel in schuren of stallen ongehinderd broeden.
De huiszwaluw
Huiszwaluwen hebben een korte gevorkte staart. Kenmerkend zijn de witte stuitvlek en de witte onderzijde en keel. Huiszwaluwen metselen hun nest aan de buitenkant van huizen en boerderijen, meestal onder een uitstekende dakrand of dakgoot, met modder en klei die ze verzamelen in plassen en aan rivierkanten in de buurt. Het zijn sociale dieren, koloniebroeders, waardoor je vaak meerdere nesten bij elkaar aantreft. Ze keren graag terug naar hun oude nest. Huiszwaluwen zijn zomergasten, ze arriveren begin april en vertrekken in oktober naar Afrika, ten zuiden van de Sahara. Hun aantal is de laatste 30 jaar met ongeveer 75% afgenomen. Hoog tijd om op deze manier aandacht voor deze bijzondere vogel te vragen. Op plekken waar u het bordje met de huiszwaluw tegenkomt, kan deze vogel ongestoord zijn nest bouwen en zorgen voor nageslacht.
De steenuil
De steenuil is de kleinste uil die je in ons land kunt vinden. Het is een klein grijsbruin uiltje met een bolle kop en ronde vleugels. Steenuilen hebben een gevlekt verenkleed, opvallend zijn de fel gele oogjes en de lange poten. Steenuilen zijn soms ook overdag actief. Meikevers, langpootmuggen en regenwormen staan op het menu, dus een boerenlandschap met houtwallen, knotwilgen en fruitbomen vormen zijn leefomgeving. Hij nestelt in holle bomen en in steenuilenkasten en legt de eieren op een laagje houtmolm met platgetrapte braakballen. Het gaat niet goed met de steenuil, dat komt omdat er veel dieren sneuvelen in het verkeer, maar vooral omdat hun leefgebied verdwijnt. Waar u het bordje met de steenuil tegenkomt, is nestgelegenheid voor deze vogel gecreëerd in de vorm van een steenuilennestkast.
De kerkuil
De kerkuil is een bewoner van het boerenland. Hij vestigt zich graag in gebouwen zoals kerktorens en oude schuurtjes. Daar zoekt hij rustige donkere hoekjes als roestplaats voor overdag en als nestplaats. Kerkuilen leiden een teruggetrokken leven en worden als het donker is actief om in het open veld te jagen op vooral veldmuizen. Je kunt een kerkuil herkennen aan de hartvormige gezichtssluier, die wit of bruinwit kan zijn. Rond 1960 was de kerkuil vrijwel geheel uit Nederland verdwenen. Er waren een aantal zeer strenge winters op rij geweest en het landbouwgif DDT hoopte zich op in de voedselketen. Op veel plaatsen verdween geschikte broedgelegenheid: kerktorens en invliegopeningen in schuren werden vaak dichtgemetseld met als gevolg dat kauwen en duiven er niet meer in konden, maar ook de kerkuil geen geschikte nestgelegenheid meer kon vinden. De kerkuil kwam er weer bovenop dankzij het vele werk van vrijwilligers, die zorgden voor nestgelegenheid en een geschikte leefomgeving. Maar de kerkuil blijft kwetsbaar, want vooral het verkeer eist veel dodelijke slachtoffers onder de kerkuilen. Reden genoeg dus om deze vogel op te nemen in onze biodiversiteitscampagne. Op de plekken waar u deze bordjes vindt, zijn nestkasten geplaatst en kan deze vogel ongestoord broeden om voor nageslacht te zorgen.
