Tuin en moestuin
Het Eucalyptus gevecht
Natuurweetje gepubliceerd op 25 januari 2018
Zo nu en dan is het moment daar om een mooie bos snijbloemen te kopen. Ook zijn er soms verjaardagen en jubilea die met fraaie bloemboeketten gevierd worden. Tussen de meestal grotendeels gekweekte exotische en geïmporteerde bloemen worden door de bloemisten allerlei vulmaterialen gebruikt om boeket en aanzien te vergroten zodat het een prachtig en oogstrelend geheel wordt. Bij goede verzorging kan zo’n boeket een mooie tijd meegaan. Maar dan verwelken toch de bloemen en vallen ze uit. Het vulmateriaal blijft over en wordt dan meestal rechtstreeks in de groenbak gegooid.
Niet doen! Eerst eens kijken wat er na verwijdering van de bloemen is overgebleven. Het kan wellicht nog hergebruikt worden. Direct of later. Soms zijn er bijvoorbeeld bladtakken bij die mogelijk opgekweekt kunnen worden tot een struik voor pot of tuin. Een aardige bezigheid om zoiets eens te proberen.
Zo lukte het om een takje met blauwgroene iets matte ovale of bijna ronde tegenoverstaande en soms kruislings geplaatste blaadjes tot groeien te brengen. In een pot met goede tuinaarde geplant en in een licht verwarmde ruimte gezet groeide de tak uit tot een struikje met diverse zijtakken vol met eerst lichtgroen en later blauwgrijsgroen blad. De omvang nam toe en het moment kwam om verplaatsing naar buiten te overwegen en daarna uit te voeren. Dichtbij huis in de buurt van buurmans schutting in voldoende zon en vochtige schaduw geplaatst groeide er in enkele jaren een kaal boompje uit met alleen bovenin nieuwe takken met blad. Geen bloemen.
De steeds verder omhoog strevende jonge boom moest wel aan een paal aangebonden worden want tussen een bejaarde eigen kweek Italiaanse cypres en enkele overhangende takken van buurmans eigen-kweek kersenboom was eigenlijk te weinig ruimte voor de nieuwkomer.
Interessant om te volgen hoe nu de levendige kers en de ‘Eucalyptus gunnii Azura’ om de ruimte vechten in de nabijheid van de schaduw gevende bejaarde starre bijna onveranderlijke cypres. Het gaat om licht en ruimte. Ook na uitsnoei van de top van de Australische exoot wordt onmiddellijk een nieuwe zelfs meerstammige groei van lichtgroene twijgen en blaadjes naar boven ingezet. Zelfs in de koudere jaargetijden hier want op het Zuidelijk halfrond is het dan groeitijd.
Maar witte borstelvormige pluizige bloemen worden hier toch niet gevormd. Dus ook geen “Eu-kaluptos” meeldraden die “goed met hoedjes bedekt” zijn. Er is ook geen ruime nectar gift. Dat kan dit lid van de Mirtefamilie met het bij kneuzing geurig blad hier in dit land toch niet opbrengen. Hooguit herinnert het gebruik van anti-hoest middelen en huishoud geurstoffen, die met aromatische olie versterkt zijn, ons aan de eucalyptusgeur. Bij koorts zal de “Koortsboom” ons toch niet helpen en bij verwonding van de stam zal uittredende gom hier de bijnaam “Gomboom” niet suggereren. Wel zal de opvallende “Azura” blauwe bladkleur het hele jaar door bij deze in Frankrijk tegenwoordig gekweekte matig vorstgevoelige boom/struik om aandacht blijven vragen. De twijgen krijgen soms een lichte blauwrode tint.
Pas op oudere leeftijd zal deze merkwaardige boom geleidelijk bladeren produceren die langgerekter van vorm zijn dan de nu nog in hoofdzaak gebruikelijke jonge ovaalronde.
Jan van Twisk
