Verslag Lange wandeling Odiliapeel-Voskuilen

Zondag 06-02-2022, 09.00 uur

Lange wandeling Odiliapeel-Voskuilen

Door Esther Rutten en Jeroen Vonk en mede voorbereid door Chris van Lieshout.

Beetje vochtig.
Deze lange  wandeling  was precies gepland op die ene dag  waarop het KNMI een hele dag regen in het vooruitzicht gesteld had. Als reactie daarop volgde ook nog een regen aan afmeldingen. Afzeggen?? Nee hoor, in de regen meldden zich zes deelnemers van het niveau “niet kletsen maar stappen”.

Van de drup in de regen.
Eerst een stukje door de Odiliapeelse bossen (Op de gronden die tijdens de ontginning in het begin van de twintigste eeuw te slecht bevonden werd om er landbouw op te beoefenen en toen maar werd omgevormd tot productiebos om er toch profijt van te hebben) waar we nog enige beschutting hadden maar daarna toch de ontgonnen Peel in, vol in wind en regen. Een paartje nijlganzen kon dat wel hebben en liep gewoon te foerageren en er renden ook nog twee reeën weg die lak hadden aan de nattigheid.

Modder aan de schoenen.
Bij de Voskuilen werd eerst wat uitleg gegeven  over de nog jonge geschiedenis van dit natuurgebiedje dat probeert een beeld te geven van hoe de hele Peelse Heide ( waarvan dit stukje Boekelse hei deel uit maakt) er destijds heeft uitgezien voordat de Heidemij de ontginningswerkzaamheden uitvoerde. Een actief groepje vrijwilligers, uit voornamelijk Venhorst, heeft hier de schouders onder gezet en doet , geholpen door een tiental Kempische heideschapen beheer en onderhoud. Er zijn diverse borden die de aandacht vestigen op specifieke kenmerken van het gebied en er is een replica van een schaapskooi zoals die er vroeger diverse stonden op de Peelse Heide.

Even droog.
Bij manege en minicamping De Noordkant, vlakbij de Voskuilen, hadden we ruimte kunnen regelen voor een sanitaire stop, een kop koffie en een droog moment binnen in de kantine. Ook maar even bij de deelnemers gepeild of we de route wellicht iets in moesten korten en daarvoor was in meerderheid belangstelling. De kletsnatte jassen,  broeken, schoenen en sokken stuurden duidelijk mee in deze beslissing.  Het nieuwe stukje natuurontwikkeling bij Peka-Kroef en rond de visvijver op het voormalig defensie terrein hebben we daardoor niet kunnen bezoeken.

Natter dan nat.
Het verleggen van de route werd meteen afgestraft door steeds heviger regen. Het laatste stukje glibberden we over modderig geworden paadjes in het bos weer terug naar kerk van Odiliapeel. De sfeer leed er gelukkig niet onder en na zo’n vier uur waren we weer  bij het beginpunt van onze wandeling. De verhalen over de Peelse Heide van voor de ontginning waarin vennen en grote vlaktes gevuld met water in de wintertijd een hoofdrol hadden werden na deze dag vlot voor waar aangenomen. Met het motto “na regen komt zonneschijn” vertrok iedereen rond 13.00 uur weer naar huis om op te drogen.