De Processieboom

‘Kijk, een processieboom’, roept een blonde krullenbol van een jaar of zes. We zijn met een groepje van tien kinderen op stap. De opdracht die ik ze net daarvoor heb gegeven is redelijk eenvoudig denk ik, ‘zoek vijf verschillende boomblaadjes’. We zijn nog maar net de hoek om of we staan al stil bij de processieboom. Ik schiet in de lach. Kinderen zijn geweldig en hun uitspraken nog leuker. In mijn jonge jaren hadden we geen processieboom. Het enige ‘gevaar’ wat ik tegenkwam in de Natuur was een adder. En de vervelende dingen zoals brandnetel natuurlijk. Die plant was er toen veel meer dan nu. Of heb ik dat zo beleefd. In ieder geval, we namen de processieboom zeer serieus. Ik ben maar eens gaan vragen wat er aan de hand is met die boom. Als de boom oren en benen had dan was die er acuut vandoor gegaan. Wat een dramaboom die processieboom. De kinderen vertellen mij dat je van die boom heel erg jeuk krijgt en dat die boom daarom een lint heeft gekregen. Ik vind het vermakelijk, maar aan de andere kant ook wel een beetje verwarrend want hoe ga ik dit nu eens rechtbreien. Ik merk dat ze weinig zin hebben om onder die boom door te lopen terwijl het eind september is en ach, de processieboom komt al aardig in de ruststand al duurt het nog wel twee maand voor de blaadjes vallen. Dan begin ik te vertellen over de rups, dat die vlinder wordt en eitjes legt hoog in de boom en dat er nu geen rups te bekennen is. Ze zijn allemaal vlinder geworden. En die boom, zo vertel ik met een zachte stem om het nog spannender te maken, heet geen processieboom maar een eik. “Een eik.”
Het is ineens niet meer spannend. Ze zoeken blaadjes en komen met handen vol naar me toe om te laten zien wat ze al hebben gevonden. Vijf verschillende blaadjes kunnen ook vijf verschillende blaadjes van dezelfde boom zijn. Vooral de populier is favoriet. Die laat al driftig de blaadjes vallen in alle maten en kleuren. Ik keur het goed, of laat nog even verder zoeken. Even later is er bloed want de braamstruik heeft stekels en twee minuten later zoeken we weegbree want de brandnetel stond ook ergens langs het pad. Zou de brandnetel dan toch nog net zoveel in het landschap staan? Ik ben wel blij dat daar geen enge rups op zit. Gelukkig wel veel andere rupsen. Maar dat bewaar ik maar voor een andere keer.

Doe je mee met de #2uurnatuur. Kijk eens op onze website.