15-07-2022
Probeer maar eens emotieloos te leven in deze tijd. Zou dat een optie zijn om het hoofd niet op hol te laten slaan. Zou het lukken om dan aan het einde van de dag te bedenken dat het een mooie dag was. Dat je kijkend naar de blauwe lucht erachter komt dat er duizenden mensen over je heen vliegen. Dat je zittend in de luie stoel de geur van vers gemaaid gras in de neus krijgt. De hond die blaft, de grasmaaier ronkt, de tractor staat stil op de streep.
Zou het lukken om elke dag een verse maaltijd op tafel te zetten, een verantwoorde. Eentje zonder stoffen die we niet nodig hebben. Zou het lukken om te genieten van een wandeling en je niet te verbazen over al het gras in het heidegebied. Zou het lukken om emotieloos te kijken naar de vrachtwagen die levende dieren vervoerd voor export of de slacht. Of dat je het heel gewoon vindt dat er weer rood/witte linten aan de eiken zijn geknoopt. Of dat de bomen nu alweer hun blad verliezen omdat de bodem te droog is. Zou het lukken om zonder te blikken of blozen de berg afval te bekijken, die na één dag stadsfestival, na een week nog in het park ligt, om daaraan voorbij te lopen en het maar te accepteren. Of dat je met droge ogen het bericht leest van de 100 oude wilgen die ten dode zijn opgeschreven omdat een boze boer het nodig vond om ze te kortwieken.
Emotieloos leven, ik kan er me er niets bij voorstellen. Mijn emoties vliegen alle kanten op de afgelopen weken. Ik ben boos, blij, verdrietig, ellendig, gesloopt, vol vuur, verliefd en weer boos of verdrietig. Wat is het een bijzondere tijd waarin we leven. Waarbij alles wat ertoe doet zo onder druk staat.
En dan wordt er van mij verwacht dat ik een stukje schrijf voor de krant, namens IVN. Instituut voor Natuureducatie en Duurzaamheid. Een vereniging die mijn groene hart wel harder doet kloppen. We zijn geen actiegroep, we doen aan Natuureducatie. Het hart van alle IVN-vrijwilligers klopt voor de Natuur en we hebben het er maar moeilijk mee dat er zo op Natuur wordt ingehakt.
Als ik nu een stukje zou schrijven waarin mijn emotie de vrije loop zou krijgen, zou ik dan ook de kop van Jut worden of zouden er mensen zijn die zeggen ‘Grietje, die emotie mag je tonen, het gaat je aan je hart, jij komt op voor Natuur en alles wat er leeft, groeit en bloeit. Want hoe je het ook went of keert, het gaat gebeuren, wij worden ons bewust. Misschien nog lang niet allemaal maar het is niet meer te stoppen. Kom op voor een gezonde leefomgeving voor iedereen, voor alles wat leeft.
