Natuurmomentje Lonneke – Natuur op het strand
Lonneke Bitter werkt sinds dit jaar bij IVN en zet zich met veel plezier in voor de natuur. Haar favoriete plek? Het strand! Als kind raakte ze er al gefascineerd door de avonturen die ze beleefde. Tegenwoordig is dit voor haar de plek om tot rust te komen en op te laden. En ze gaat graag met mensen op pa]d om hen te inspireren over alle bijzonderheden die op het strand en in de zee te vinden zijn.
“Ik ben opgegroeid aan het strand en heb hieraan veel mooie jeugdherinneringen: uren lang schelpen zoeken in de branding, picknicken met het zand tussen de tenen of een frisse avondduik met ondergaande zon.
Toen ik op mijn 23e voor het eerst op de wadden kwam werd deze liefde voor het stand nog veel sterker. Er gebeurt zoveel: vogeltjes die voorbij vliegen, schelpjes en beestjes die aanspoelen, de typische geur van het zeewater en het ruisen van de golven. Deze commotie is eigenlijk heel onrustig voor alle zintuigen, maar ik word er rustig van en krijg er tegelijkertijd energie van. Ik voel me ook altijd heel klein als ik die uitgestrekte zee zie, waardoor ik problemen beter kan relativeren. Als ik soms toch een tijd niet op het strand ben geweest en er daarna weer ben merk ik direct dit positieve effect. Het strand voelt echt als thuiskomen voor mij en ik voel me bevoorrecht dat ik vlak bij het strand in Noordwijk woon.
Sinds kort mag ik me bij IVN ook inzetten voor het strand. Onder andere voor Nationaal Park Duinen van Texel en de Natuurschool in Noordwijk. Daar komt mijn tweede passie ook goed tot uiting. Vroeger wilde ik graag actrice worden en ik vind het nog steeds ontzettend leuk om voor groepen te staan en mensen mee te nemen in een verhaal. Het liefst ga ik met mensen op strand-excursie om hen te laten verwonderen over wat daar te vinden is. Bijvoorbeeld dat de verschillende kleuren op schelpen groeilijnen zijn, net als jaarringen van bomen.
Nog leuker is het als we een aangespoelde kwal vinden. Mensen vinden dit vaak enge beesten, maar ze zijn zo fascinerend! Kwallen hebben geen hart, geen spieren en geen hersenen. Ze stammen al uit de tijd van de dinosauriërs, en zijn dus echte super-overlevers. Een kwal oogt misschien langzaam, maar hij heeft een hele snelle biologische reactie wanneer hij een prooi steekt. Dat steken doen ze trouwens niet allemaal en alleen aan de onderkant via hun tentakels. Dus als ik er één zie pak ik die gewoon op aan de hoed. Mensen schrikken hiervan en dat vind ik leuk! Door ze vervolgens meer te vertellen over de kwal hoop ik dat ze dit bijzondere dier meer gaan waarderen.
Daarnaast hoop ik mensen altijd bewust te maken van onze invloed als mens op de zee en het strand. Veel mensen weten niet dat het vele plastic wat in de zee terecht komt nooit verdwijnt. Het wordt natuurlijk wel kleiner, maar de microplastics blijven altijd in het ecosysteem. Ik kom dan ook nooit met lege handen terug van het strand; alles wat ik aan afval zie neem ik mee. En daarin ben ik overtuigd dat echt alle kleine beetjes helpen. Ook al raap je maar één plastic wattenstaafje op, misschien red je daarmee wel het leven van een vis of zeepaardje. Tijdens excursies doe ik ook vaak een opruimactie en vooral kinderen zijn heel gemotiveerd om de natuur te helpen. Door meer mensen te betrekken bij het strand en de zee hoop ik dat we met elkaar het strand en de natuur een stukje mooier en gezonder kunnen maken.”
