Biodiversiteit
D’n Hof van de Toekomst is al 10 jaar ‘groen, gezond, gastvrij, gezellig en gezamenlijk’
D’n Hof van de Toekomst in Uden begon als burgerinitiatief met tien leden en een paar kavels en groeide in tien jaar uit tot een tuin met 35 ‘tuinkamers’ en zestig leden. Het tienjarig bestaan werd zaterdag 6 mei met een open dag gevierd. Interim-voorzitter Ad van Driel (73) en oud-voorzitter Annemieke van den Ing (73) vertellen zaterdagochtend trots over het succes en jubileum van de permacultuurtuin aan de Hoevenseweg. ,,We hebben bewezen dat we bestaansrecht hebben”, zeggen ze terwijl bezoekers hun weg naar de populaire plantenmarkt weten te vinden. Permacultuur is een duurzame vorm van land- en tuinbouw. Spitten is er uit den boze, net als spuiten en het gebruik van landbouwgif. Een mulchlaag (van organisch materiaal zoals bladeren of maaisel, red.) voorziet de tuinbodems van voedingsstoffen. Doordat er meerdere gewassen naast elkaar staan beïnvloeden ze elkaar op een gunstige manier en krijgt de natuur de ruimte. ,,We werken met vijf G’s als motto”, zegt Van den Ing. ,,Groen, gezond, gastvrij, gezellig en gezamenlijk.”
D’n Hof van de Toekomst beslaat een gebied van 1,2 hectare. Er zijn kassen, gezamenlijke tuinen, een vlindertuin, kruidentuin, een grote vijver, een bosplantsoen en de kavels van de leden. Wat zij op hun strook van 100 vierkante meter zaaien en telen bepalen ze zelf. Tuinbonen, paprika’s pepers en tomaten zijn populair, net als verse sla, uien, wortels, radijs en spinazie. ,,Daar krijg je de beste resultaten mee. Zolang leden maar volgens de principes van de permacultuur werken, is er veel mogelijk”, zegt Van Driel. Dat betekent bijvoorbeeld dat leden geen tuinkassen of volières mogen plaatsen en dat ze zoveel mogelijk natuurlijke materialen gebruiken.
In die tien jaar tijd liepen de tuinierders ook tegen dingen aan. Het plan om met een vlindertuin meer bijen aan te trekken had niet het gewenste resultaat, en duurzaam tuinieren betekent niet dat je ontkomt aan de gevolgen van stikstof. ,,Dat zien we aan de grote hoeveelheid grassen en zwarte bramen. Terwijl we er alles aan doen om dat te voorkomen”, zeggen de twee al wijzend naar een stuk gras in een tuin.
Waar ze ook mee te maken kregen waren nieuwe leden met verschillende denk- en werkwijzen. ,,Af en toe kost het moeite om hen de uitgangspunten duidelijk te maken. Met tien leden was dat makkelijker, nu is er meer diversiteit tussen de leden die allemaal andere plannen hebben met hun tuin. Het vergt inspanning om dat bij elkaar te houden”, zegt Van Driel.
Hij bedacht met anderen een buddy-systeem. Daarbij wordt ieder nieuw lid aan iemand verbonden. ,,Als een soort coach. Om te leren hoe we met elkaar, de grond en het Hof omgaan.” Bovenstaande aandachtspunten stellen volgens Van Driel en Van den Ing echter weinig voor. Ze zijn blij met hun plek en de leden en hopen nog lang te blijven bestaan. Daar is Pleunie Schaeffers (28), die sinds vijf jaar een kavel met nu vooral bessen heeft, het mee eens. ,,Met mijn drukke baan is het fijn om hier wekelijks in rust met mijn handen te werken. Ik ben altijd al van het biologische geweest, dit concept is fijn”, zegt ze. Daarna gaat ze snel verder met wroeten in haar tuin.
Levie Vriend, Brabants Dagblad 07-05-23
