Column week 19, Gewöhnliche Kuhschelle
Nee, de Duitse titel van deze column is geen vergissing. De benaming verwijst zo leuk naar de plant die ik hier even aandacht wil geven. Nu we allemaal een beetje aan huis zijn gebonden kijk ik in mijn tuintje rond en daar staat de Gewöhnliche Kuhschelle. Gekocht bij een tuincentrum maar tot kortgeleden ook in Nederland in het wild. Ik las ergens dat de plant voorkomt in België in de vallei van de Viroin. Alweer een flink aantal jaren geleden was ik daar met een groep en ook tijdens mijn pelgrimstocht naar het zuiden kwam ik door deze streek. Prachtige omgeving, zeker ook voor plantenliefhebbers. En niet te ver weg.
De paarsblauwe klokken maar ook de zaadpluizen van de Gewöhnliche Kuhschelle (Pulsatilla vulgaris) zijn bijzonder decoratief. Wildemanskruid, zoals wij hem noemen, bloeit in de periode maart-april met anemoonachtige bloemen. Ik heb iets met de schoonheid van deze plant. Een zeker in deze bizarre tijd zoek ik naar schoonheid. Wel even opletten in de winterperiode want het bovengrondse loof sterft helemaal af. Onthoud waar hij staat….je zou hem kunnen vergeten in een grote tuin.
En dan nog even over die Duitse naam. Als je het vertaalt dan staat er ‘gewone koe-bel’. Zie je ze lopen op de alpenweide ? Die koeien (van chocolademerk Milka) met hun grote bellen en dat geluid ervan in de valleien ? Heerlijk, dat doet verlangen naar een vakantie in de bergen. Mijn wandelvakantie in het zuiden van Frankrijk gaat niet door en ik ben niet de enige. Maar je kunt wel genieten van dromen over vakantie. De nog gesloten bloemen van het Wildemanskruid lijken met wat fantasie op koebellen en daarbij groeien ze ook nog op droge, kalkrijke bodem zoals je dat in de bergen kunt vinden. De vergelijking is nu duidelijk, lijkt me.
De Nederlandse naam is leuk. Die zou kunnen verwijzen naar de zaadpluizen die een beetje harig en ‘wild’ zijn en prachtig zijn in laag licht. Wildemanskruid is een anemoonsoort met licht giftige eigenschappen en bevat beslist geen eetbare delen. Sommige mensen krijgen al een ontstekingsreactie als ze de plant aanraken.
Toch schijnen sommige onderdelen in de homeopathie gebruikt te worden. Ik zou het maar niet uitproberen. Het blijft voor mij bij genieten van de schoonheid van deze plant met in gedachten die klingelende koebellen in de bergen.
Elza Vis,
IVN-natuurgids
Digitale krantversie Column 2020-19, 7 mei 2020, pagina ?
Naar columns 2020
Vind je dit leuk? Steun ons en word lid!
