Verslag ‘Van stapsteen naar stapsteen’; fiets- en wandelexcursie

Zondagochtend 21 september 10.00 uur. Zo’n 45 mensen hebben zich verzameld bij het carillon in Uden. De excursie ‘Van stapsteen naar stapsteen’ staat op het punt om te beginnen. Een excursie waarbij een fietstocht drie keer wordt onderbroken om korte wandelingen te maken door kleine natuurgebiedjes in Uden. Iets nieuws, en daar komen ook enkele gezinnen met jonge kinderen op af tot onze vreugde. Toine Smits, Ria Smits, Adriëtte van der Wijst en Twan Raaijmakers zijn de gidsen namens IVN Uden e.o. en zij gaan ieder op pad met een groep.

De Stadsweide, Munterweg en Kooldert zijn de drie gebiedjes die bezocht werden. De gidsen vertelden iets over de gebiedjes en het belang van deze stapstenen binnen de ecologische verbindingszone. Ook werd de groen-blauwe ruit om Uden besproken en uitgelegd wat deze stapstenen met die ruit te maken hebben.

We hadden geluk, het is droog en de temperatuur was prima voor een stukje fietsen. Twee groepen fietsten de route met de klok mee en de andere twee groepen fietsten in tegengestelde richting. Dus onderweg kwamen we elkaar een keer tegen.

Ria nam de gezinnen met de kinderen onder haar hoede en dat leverde enkele mooie momenten op:

“Tijdens onze tocht mocht ik in totaal vijf kinderen begeleiden, uiteraard met ouders, en nog een tweetal volwassenen. De kinderen waren twee broers van pakweg tien en acht jaar. Daarnaast drie kinderen uit één gezin, een jongen van vijf op zijn fietsje en zijn zusjes van drie en een jaar op de fiets bij hun ouders. Zeker de oudste jongens waren enorm geboeid.

Bij Kooldert viel het de jongste van de twee op dat er van die sigaren in het water stonden. Ik vertelde hen dat dat lisdodde was en dat die pluisjes een goede isolerende werking hebben. “Dat is dan wel iets voor mijn dekbed!”, bedacht de jongste. Hij vroeg me ook of we gevaarlijke dieren of planten tegen zouden komen. “Nee, het spannendste wat we vandaag tegenkomen is een vleesetend plantje”, zei ik. Natuurlijk wilde hij toen zeker weten of dat plantje hem op zou kunnen eten. “Nee, dat plantje eet alleen maar mugjes en bladluisjes”, stelde ik hem gerust.

Eenmaal bij de Munterweg, vroeg zijn broer of dat vleesetende plantje daar groeide. Dat bevestigde ik. Even later waren de kinderen helemaal afgeleid door de draaiende blaadjes van het riet en het terugtrekken van chlorofyl uit de bladeren van de teunisbloem. Ik kreeg onverwacht een lastige vraag bij het plantje duizendguldenkruid. In vroegere dagen was het nog honderdguldenkruid. De volwassenen constateerden dat het plantje dus in waarde was gestegen. “Hoezo?”, vroeg de oudste jongen. “Wat is dan een gulden?” Waarop we de voorloper van de euro nog moesten uitleggen.

Vervolgens op zoek naar de kleine zonnedauw. Ik liet de kinderen zien hoe die eruit zag en zij gingen op zoek. Vrijwel meteen vond de oudste het plantje. De zonnedauw kreeg veel aandacht, met zijn mooie dauwdruppels.

Bij de Stadsweide kregen de parasolzwammen van iedereen veel aandacht, maar ook het gooien van takken in de poel was indrukwekkend, want nadat de tak met een plons was geland trok het ontstane gat in de drijflaag meteen weer dicht. Later bij de oerkluitjes had ik nog een lastig vraagje van de jongens. Wat is eigenlijk ijzer? Dat bleek moeilijker uit te leggen dan verwacht…”

Niet alleen de kinderen waren enthousiast. Ook in de andere groepen werd heel positief gereageerd op deze excursie. Deelnemers waren vooral ook positief verrast over de kleine natuurgebieden. “Wel eens voorbijgereden, maar nooit beseft hoe mooi het er is!” Het nodigde hen uit om een keer terug te gaan.

Dit nieuwe excursie concept kan en zal dan ook zeker in de toekomst nog vaker gebruikt worden!

Twan Raaijmakers en Ria Smits