Verslag Scharrelkids Schapensafari, 15 maart 2025

Op een mooie frisse zaterdagmorgen stonden we, natuurgidsen van IVN Uden e.o., op de parkeerplaats van Festilent klaar om 32 kinderen en iets minder (groot-) ouders te ontvangen voor de Schapensafari. Een heel andere plek dan we beoogd hadden, maar door omstandigheden kon het oorspronkelijke plan geen doorgang vinden. Op stel en sprong was er op donderdag gezocht naar een alternatief. Na wat voorbereidend werk op vrijdag van Thea en Twan konden we deze morgen dan toch van start. Jan en Jacobine waren zo vriendelijk om hun huis en het weiland en alles er omheen open te stellen voor ons. Ongelooflijk hoe hartelijk we werden ontvangen! Alle kinderen en (groot)ouders waren verdeeld over twee groepen, groep 1 met Thea, Toine en Ria, groep 2 met Twan en Lies. De gemiddelde leeftijd was zo’n zeven jaar, maar door de verdeling hadden we een groep die bestond uit gemiddeld zesjarigen en een iets oudere groep van gemiddeld acht jaar.

De eerste groep ging naar de schapen, de tweede groep naar de Prikkehei in de Trentse bossen. Na een uur werd er gewisseld. Bij de vier schapen en zes lammetjes van Jan en Jacobine was duidelijk dat de schapen hun lammetjes wilden beschermen voor die invasie. Logisch, de drie jongste lammetjes waren nog geen week oud. Boer Jan en gids Toine ontfermden zich ieder over een lammetje, zodat alle kinderen zelf konden ervaren hoe zo’n lammetje voelt. De kinderen wilden boer Jan best helpen met het bedenken van namen voor de lammetjes, zoals Sofie, Nemo, Arnold of gewoon Bè. Ook de drie kippen kregen nog wat voer van de kinderen, waarna de kleine speeltuin in bezit werd genomen.
De kinderen hoorden van boer Jan dat de schapen ook dol waren op de trampoline, want door eronderdoor te lopen, kon de trampoline mooi hun rug schuren. De lammetjes speelden liever op de glijbaan. Nadat de kinderen door Sonja en Ruby van koekjes en limonade, de ouderen van thee of koffie, waren voorzien, gingen we terug naar de parkeerplaats om met zijn allen naar de Prikkehei te rijden.

Daar aangekomen vertelde Thea dat de vorige eigenaar van dit stukje hei, zijn baard liet staan. Om die reden kreeg hij de bijnaam Prik, zijn grond werd zo de Prikkehei. Het viel de kinderen meteen op dat er een bordje ‘Verboden Toegang’ hing. Thea gaf aan dat netjes toestemming was gevraagd aan de eigenaren en dat wij er dus mochten zoeken naar sporen van dieren. Meteen was duidelijk dat achter Thea al een heel duidelijk spoor was, een grote berg poep! Van wie zou die poep zijn? Eén van de kinderen wist zeker dat het een beer geweest moest zijn, maar een meisje vertelde dat het poep van een paard was. Op een verrassend klein stukje vonden we sporen van een vos (poep) en een das (haren en snuffelputjes). Iedereen leek wel te weten wat een vos was, maar een das? Dat is toch een soort sjaal? Gelukkig hadden we een kort filmpje van onze nachtcamera met een das. Ook vonden we dennenappels waar eekhoorns mee aan de slag waren geweest. Onze jongste deelnemer was ervan overtuigd dat hij de slaapplek van een olifant had gevonden, maar hem werd uitgelegd dat die niet rondlopen in ons land. We vonden takken met gaatjes, een oud spechtennest, haren van een haas, veertjes een dode koperwiek en uiteindelijk een mierennest. Eén van de kinderen wist meteen dat dit van de rode bosmier was. Gids Toine legde zijn hand op het nest, waarop de mieren meteen reageerden en hem bespoten met mierenzuur. Dat was goed te ruiken. De tijd was zo voorbij. Nog even een cadeau voor Jan en Jacobine voor de geweldige ontvangst en daarna snel weer naar de parkeerplaats, waar de kinderen nog een mooi natuurboekje kregen met een schapensticker. Al met al een geslaagde morgen vol enthousiaste reacties.

Ria Smits