Natuurwerkochtend Vlijertse Meden 2 maart 2024

Vreugde

De zon scheerde over de Gammelkeres en het dak van de Twentse boerderij lichtte prachtig vuurrood op. Iets verderop lag al een Paasbult opgetuigd. De reebruine ogen hadden me eerder in het Hulsbeek van dichtbij diep in de ogen gekeken. Alleen het fietstochtje naar de Vlijertse Meden was al een lentefeest.

Een grote groep vrijwilligers was uit diverse richtingen samengestroomd bij de het bruggetje over de oude loop van de Deurningerbeek, die daar zelf niet zo hard meer stroomde als in de dagen van weleer nu een omleiding mainstream was geworden, Sander legde op deskundige wijze uit wat het plan voor deze Natuurwerkochtend was. Vooral een lange rij wilgen knotten. De groei van de wilgen zit er stevig in. Twee jaar geleden waren bij gelijke zonnige omstandigheden deze pruiken al geschoren. Maar een ontharingsbeurt was wederom op zijn plaats.

n een dusdanig voortvarend tempo werd de klus geklaard dat na de koffie, met een heerlijke traktatie van de familie Deterd Oude Weme, diverse andere projecten onder handen werden genomen, zoals  . . . inderdaad weer wilgen knotten, maar dan op een andere plek op het zeer fraaie landgoed. Elzen, die zich te dicht bij de afrastering hadden gewaagd, moesten deze keuze bekopen met een kniebuiging: ze werden tot op kniehoogte teruggezet.

Voldaan lieten we ons de heerlijke soep, door Wilma bereid, na afloop smaken en voor de happy few was er nog een toetje: een zeer interessante rondleiding door Martin, die ons met heldere kaarten liet zien waartoe een hobbeltje in de ondergrondse kleilaag kan leiden: een zeer boeiend kwelgebied, waar het water van veel betere kwaliteit is dan in de Deurningerbeek zelf. De few waren inderdaad zeer happy met deze kennisverdieping.

Na de gezellige Natuurwerkochtend keerden we vol vreugde huiswaarts. Immers: WIE WILGEN KNOT, ZAL VREUGDE OOGSTEN.

Wilbert Kallenberg