Zeg het met bloemen…..De wilde hyacint

Ondanks het koude en regenachtige voorjaar hebben we op onze wandelingen al veel bloeiende planten gezien. Een plant die we dit jaar veel hebben waargenomen is de wilde hyacint.
De wilde hyacint is een echte schoonheid. De klokvormige bloemen hangen aan een zijde van de circa 30-35 centimeter lange steel. Ze zijn in oorsprong blauw van kleur. Regelmatig komen witte en in een enkel geval roze exemplaren voor.

De bloemen van de wilde hyacint geuren. De wilde hyacint is van oorsprong inheems in West-Europa.
In Nederland werd dit bolgewas vooral op landgoederen in de duinstreek aangeplant als stinsenplant. Een stinsenplant is een exoot die in de zeevaarderstijd werd meegenomen en uitgeplant is bij landhuizen en kastelen. Van daaruit is de wilde hyacint verwilderd tot in de binnenduinen. En hij komt thans ook voor in de hellingbossen van Zuid-Limburg en zelfs in en rond ons IVN natuurterrein

De bol van de wilde hyacint houdt van een standplaats onder loofbomen, met een voorkeur voor eiken en beuken. Hij groeit prima onder struikgewas en staat liever niet in de volle zon. Hij kan goed toegepast worden in boomspiegels en in een geveltuin in de halfschaduw. De bollen worden geplant in de herfst voor bloei in het daarop volgende voorjaar.
Pluspunten van de wilde hyacint:

• De wilde hyacint is voor de bestuiving afhankelijk van hommels en zweefvliegen. Hij levert daarmee een bijdrage aan de biodiversiteit.
• Honingbijen en solitaire bijen, met name de roodpotige groefbij, halen nectar als voeding uit de bloem. De wilde hyacint is een belangrijke voedselleverancier voor deze bijen in het vroege voorjaar, wanneer er nog niet zoveel keuze is.
• De wilde hyacint vermeerdert zich op zijn natuurlijke standplaats gemakkelijk door uitzaaiing en door de aanmaak van bijbolletjes (extra bolletjes die zich vervolgens losmaken van de oorspronkelijke bol).