Klein bruin vogeltje in de tuin

door Harry Westerhuis

Al een paar weken komt er af en toe een tjiftjaf bij mij in de achtertuin. Soms zelfs twee. Ze zijn voor mij goed herkenbaar aan het ijle geluidje dat ze maken, hun zogenaamde contactroepje. De tjiftjaf heeft ter herkenning ook nog een klein gelig wenkbrauwstreepje.

Vanochtend was er weer één. Druk hippend door de struiken, op zoek naar voedsel zoals insecten. In het najaar eten ze ook vruchten, terwijl ze in het voorjaar nectar en pollen niet versmaden.
Op een gegeven moment zie ik de vogel zelfs vlak bij mijn keukenraam in de kamperfoelie. De snavel beweegt bij ieder piepje dat de vogel maakt.

In het voorjaar, wanneer de broedtijd is, zingen ze hun eigen naam. De mannen welteverstaan.
Tegen de winter trekken ze helemaal naar het Iberisch schiereiland en naar Noord-Afrika.
In milde winters blijven ze soms bij ons. Daarmee vermijden ze een gevaarlijke trektocht en hebben ze bij terugkeer van de Afrikagangers de beste broedplaatsen bezet.

Vogelliefhebbers vatten de ‘groep’ kleine bruine vogeltjes soms samen als kbv’tjes. Ze zijn alleen uit elkaar te houden door hun zang. De fitis en de bosrietzanger (foto) zijn ook zo’n kbv’tje. Deze soorten zijn al vertrokken, en wel naar tropisch Afrika.

Ik heb ook een vogeldrinkschaal aangeschaft. Een hartvormige, vorstbestendige bak van basalt. Er wordt tot nu toe, met name op warme dagen, gebruik van gemaakt door onder andere huismussen, kool- en pimpelmezen. Soms om te drinken maar ook af en toe om een bad in te nemen.
Ik kijk alweer uit naar een ‘winter-roodborst’. Meestal duikt er in oktober in mijn woonomgeving wel eentje op. Deze blijft dan ongeveer tot volgend jaar eind maart.

13 September 2024

Foto: Bosrietzanger (Frans Kromme)