Een rondedans voor de koning
Als je eropuit trekt om naar vogels te kijken zie je soms veel, soms weinig, maar je komt altijd terug met een verhaal.
Zo liep ik dit voorjaar een rondje Waverhoek, een van de beste vogelgebieden in de regio, grenzend aan Botshol. In dit plasdrasgebied kan je in de loop van het jaar heel verschillende vogelpopulaties aantreffen. In zijn 15-jarig bestaan zijn er 237 soorten waargenomen, soms in enorme aantallen. Maar nu werd de rimpelloze waterspiegel slechts verstoord door een klein groepje grutto’s, wat kemphaantjes en tureluurs, de eerste lepelaars en opvallend weinig watervogels. Vanuit het riet klonk een eenzame rietgors en een aarzelende blauwborst. Voor community singing was het nog te vroeg in het jaar.
Zonder grote verwachtingen stelde ik mijn telescoop op. Terwijl ik geconcentreerd de rietkragen afspeurde, werd ik plotseling aangesproken door een man. Hij was met zijn vrouw op pad en vertelde uitvoerig welke bijzondere vogels hij ooit had gezien en welke hij graag nog eens wilde zien. Bovenaan zijn verlanglijstje stond de krooneend. Deze prachtige eendensoort met een koninklijke uitstraling had jaren geleden grote indruk op hem gemaakt en daarom wilde hij hem dolgraag nog eens zien.
“Nou kijk maar” zei ik, terwijl ik een stap opzij deed om hem door mijn telescoop te laten kijken. Want wat was er gebeurd? Terwijl hij het woord ‘krooneind’ uitsprak zwom een paartje krooneenden het telescoopbeeld binnen.
Een bizar toeval? Krooneenden waren ooit erg zeldzaam, maar zitten in een opgaande lijn. In heel Nederland broeden nu jaarlijks enkele honderden paartjes. Ze stellen hoge eisen aan het water. Dat moet kraakhelder zijn met veel zuurstof producerende planten, vooral kranswieren. En laat Botshol daar nou net beroemd om zijn! Je moet dus echt weten waar je deze eenden kan verwachten en met wat geluk zie je ze dan soms. In dit geval was ik daar totaal niet mee bezig.
Het was dus een onverwachte waarneming, maar het effect op de man was zo mogelijk nog verrassender. Hij maakte een rondedansje, omhelsde zijn vrouw en ik kreeg de indruk dat ik hem de mooiste dag van zijn leven had bezorgd.
Er zijn mensen die denken dat toeval niet bestaat en dat alles een betekenis heeft of door een onzichtbare hand wordt aangestuurd. Ik geloof daar niets van maar deze ervaring deed wel een groot beroep op mijn gevoel voor kansberekening!
Bert Verweij
