De mooiste schaduwplant komt in de herfst
De herfst is serieus begonnen. Dat is nogal eens reden voor een zekere somberheid: het wordt weer donker en koud. Maar dit jaar is er eerder reden tot vrolijkheid.
Het gele gras van de zomer heeft weer plaats gemaakt voor uitbundig groen. De struiken die in juli hun blaadjes lieten vallen om maar niet teveel vocht te verdampen maakten nieuwe frisse bladeren van een prachtig rood. De heemst bloeit al twee maanden uitbundig.
En langzaam laten ook de herfstkleuren zich zien. De wilg krijgt gele blaadjes. Maar alsof hij toch dit jaar de zomer wil vasthouden laat hij die als eerste vallen zodat de takken fier groen uitsteken boven een geel tapijt. Een soort herfstvoorjaar of ‘indian summer’ lijkt het wel.
Ook de Amerikaanse rivierkreeften laten zich natuurlijk zien. Zo eind september vinden ze onder water niet meer de planten die ze graag eten, dus komen ze op het land hun capriolen en scharen tonen.
Elk jaar is er ook wel een nieuwe plant, één die zich nog niet in de buurt van mijn huis heeft vertoond. Dit jaar is het er een die zich graag verstopt: een prachtige paddenstoel. En niet zomaar een. Het is een paddenstoel die voortdurend verandert.
Hij is met meer dan 10 soortgenoten gaan staan op de plek waar ik mijn vuilnisbakken stal. De eerste keer kom ik ze toevallig tegen. Ze hebben een witte steel met daarop een bolronde hoed. Bijna in de vorm van een ei. Het geheel ziet eruit als een drumstick.
Een week later zie ik ze weer. De hoed is veranderd in een halve bol. Waarom staan ze niet in het zicht, zodat ik ze vanuit mijn keuken kan volgen? Ze zijn ook eigenlijk te mooi om zich te verschuilen tussen de vuilnisbakken achter mijn schuur. Ik moet nu elke dag gaan kijken.
Langzaam verandert de hoed van een halve bol in een groot plateau. Echt groot. 30 centimeter zeker. In het midden en bruine plek. Daaromheen bruine spikkels in het wit.
De grote parasolzwam is hun naam, zo leer ik.
Wat had ik die in de zomer goed kunnen gebruiken!
Catherine