‘Waarom zou je binnen zitten, buiten is het veel leuker!’
Interview IVN’er Gerda Bonninga
Lekker naar buiten; genieten, in bomen klimmen en vuurtjes leren maken. Dat zouden alle kinderen moeten doen, vindt IVN’er Gerda Bonninga (70). Ze laat kinderen in Alphen aan den Rijn al jaren ervaren hoe leuk de natuur is. Voor haar inzet ontving ze onlangs het Groene Lintje, een onderscheiding van GroenLinks. De komende tijd bouwt ze haar werkzaamheden voor IVN langzaam af. We blikken met Gerda terug en vooruit.
Achter Bezoekerscentrum de Veenweiden staat de grote trots van Gerda: een buitenleslokaal dat bestaat uit grote houten banken, beschut onder een boom. Gerda: ‘Waarom zou je binnen zitten, buiten is het veel leuker!’ Het buitenlokaal was een van haar eerste initiatieven 11 jaar geleden toen ze actief werd voor IVN. Gerda was altijd al geïnteresseerd in educatie en natuur: ze studeerde aan de pedagogische academie, met biologie als keuzevak. Daarna werkte ze in het bedrijfsleven, maar de natuur bleef kriebelen.
In aanloop naar haar pensioen startte ze met de natuurgidsenopleiding en werd direct actief bij IVN. Onder haar bezielende leiding groeide de jeugdgroep uit van 7 naar 50 kinderen per maand die deelnemen aan een activiteit; de Vlinders (4-8 jaar) en de Fladderaars (8-12 jaar). Verder is ze initiatiefnemer van het Kabouterbos en speeleiland Pampus. En ze leidt nieuwe natuurgidsen op. ‘Als ik iets doe, dan doe ik dat goed’, zegt Gerda lachend.
Welke activiteiten organiseren jullie voor kinderen?
‘Met de Vlinders en Fladderaars doen we van alles: stallen uitmesten, wilgen knotten, in bomen klimmen, bollen planten. Op het natuureiland Pampus helpen de kinderen een keer per maand bij het onderhoud: knippen, zagen, planten. Ze kunnen daar hun energie kwijt en ze krijgen door het meewerken meer verantwoordelijkheidsgevoel. Omdat de kinderen zelf voor het eiland zorgen spreken ze sneller anderen aan die iets kapot willen maken. Verder kunnen kinderen lekker spelen in het Kabouterbos achter Bezoekerscentrum Veenweiden. Ik verzamel uit het hele land kabouters voor in ons bos – van Winterswijk tot Zeist.’
Wat maakt werken met kinderen zo dankbaar?
‘Ze zijn zo super enthousiast, dat is het allerleukste. Door kinderen al jong in aanraking te laten komen met de natuur, plant je een zaadje voor later. Het is heel belangrijk dat kinderen buiten zijn, daar knappen ze van op. Een tijdje geleden ging ik de natuur in met een jongetje; hij had een tic waardoor hij elke dag een shirt kapot beet. Ik ben 1,5 uur met hem buiten geweest en in die tijd heeft hij die tic geen enkele keer vertoond. Dat jongetje zou vaker in aanraking moeten komen met de natuur. Maar voor zijn schooljuf is dat lastig. En de meeste schoolpleinen bestaan helaas vooral uit stenen.’
In maart kreeg je van GroenLinks een Groen Lintje voor je inzet. Gefeliciteerd! Wat vond je daarvan?
‘Ik vind het leuk dat mijn inzet gewaardeerd wordt. Daar ben ik trots op. Maar ik wil benadrukken dat ik dit allemaal niet alleen doe, maar samen met alle jeugdbegeleiders. En IVN’ers Hans van Dam en Stephanie Luik waren ook genomineerd voor een Groen Lintje.’
Je gaat afbouwen de komende tijd, wat zijn jouw plannen?
‘Ik ben nog niet weg hoor! Ik wil alles goed achterlaten. Het komende jaar geef ik in ieder geval nog les aan de Natuurgidsenopleiding. Als ik weer meer tijd heb dan wil ik vaker zelf gaan gidsen, in mijn eigen tuin aanrommelen en wandelingen maken.’
Heb je nog tips voor jouw opvolgers?
‘Straal vooral plezier uit. Laat kinderen leuke en uitdagende dingen doen. Laat ze genieten. Ga met ze van de paden af, letterlijk en figuurlijk. Werk samen andere partijen, zoals de gemeente, de Groene Motor en Operatie Steenbreek. Maar ook met andere IVN werkgroepen: Landschapsbeheer, de vogel- en vlinderwerkgroep en fotografen van de Natuurkiekers. Door samenwerking bereik je het meest. En maak het niet te zwaar voor jezelf. Voor de meeste kinderactiviteiten heb je namelijk echt niet veel kennis nodig.’
Foto: Kinderen in het kabouterbos in Alphen a/d Rijn, foto gemaakt door Maurice Noordermeer.
