Vliegend Hert
Het Vliegend Hert is de grootste, en vrij zeldzame, kever van Nederland. Vooral het mannetje kan tot wel 8,5 cm groot worden. De kaken, het ‘gewei’ is alleen om te imponeren. Het mannetje is juist door dat gewei niet in staat om zich te verdedigen of te eten. En het vliegen is daardoor niet handig. Wel gebruikt het mannetje zijn ‘gewei’ om met rivalen te vechten om een vrouwtje. Het vrouwtje kan maximaal 4,5 cm groot worden en heeft maar kleine kaken, die dan wel sterk zijn.
De vrouwtjes kunnen 20-30 eitjes produceren. De eitjes worden een voor een afgezet tegen boomwortels in door de vrouwtjes gegraven gangen in de bodem. Het gaat daarbij meestal om wortels van de eik, die aangetast is door schimmels. Na twee tot vier weken komt een kleine, made-achtige larve uit het ei tevoorschijn. Die larven groeien en lijken dan op engerlingen maar worden beduidend groter. De larve kan in uitzonderlijke gevallen een lengte van tien centimeter en een leeftijd van acht jaar bereiken voordat de larve verpopt. Doordat de larve stoffen uitscheidt die de omliggende aarde doen samenklitten, ontstaat een cocon die zo groot is als een kippenei, de popkamer. De larve verpopt in de herfst. Het popstadium duurt 2-4 weken. De volwassen kever (imago) blijft dan onder de grond om in juni van het jaar daarna uit de grond te kruipen.
Een Vliegend Hert leeft, eenmaal uit de grond gekropen, niet erg lang. De mannetjes leven slechts enkele weken, terwijl de vrouwtjes hooguit één tot twee maanden in leven blijven.
De grootte van de volwassen kever staat in direct verband met het voedsel van de larve. Eikenhout is het favoriete voedsel, maar dat eikenhout moet geïnfecteerd zijn met een schimmel die witrot veroorzaakt. Meestal is dat de Tonderzwam. En het hout moet vochtig blijven. Als tijdens de ontwikkeling de schimmels verdwijnen, moet de larve letterlijk op een houtje bijten en blijft het veel kleiner dan exemplaren die onbeperkt geschikt voedsel hebben gehad.
Als volwassen kever eten ze nauwelijks meer. Voor de mannetjes is dat door hun kaken ook erg lastig. Die likken daarom alleen aan rijp fruit, bij voorkeur kersen.
De vrouwtjes voeden zich met suikerrijke goedjes als plantensappen van de beuk en de eik.
In onze omgeving kunnen we deze prachtige kever nu regelmatig waarnemen (na zonsondergang!)
