Natuurwandeling in het Johannabos te Voorthuizen

Op deze mooie zomerochtend meldden zich 12 enthousiaste deelnemers bij de startplaats van de wandeling, waar de gidsen Bas en Sylvia de deelnemers van harte welkom heetten. Er werd door Bas kort stilgestaan bij de interessante geschiedenis van het Johannabos, waarna we aansluitend op pad gingen.

Tijdens de wandeling werden we begeleid door de uitbundige zang van vooral de zwartkop, waar de deelnemers volop van genoten. Aangekomen bij een mezennestkast, waarvan het vlieggat beschermd is door een korfje, vertelde Sylvia waarom de nestkasten hierdoor worden beschermd tegen vooral de in het bos levende steenmarter. Ook werd er stilgestaan bij de hulst. Wat opviel waren de gele vlekken op de bladeren. Er werd uitgelegd dat de larve van de hulstvlieg daar de oorzaak van is. Vervolgens voerde de wandeling langs een ingekerfde boom. Waar zou nu die inkerving over 10 jaar zijn: hoger of op dezelfde plek? Het antwoordt luidde: op dezelfde plek.

Bas maakte vervolgens de deelnemers attent op een door de bliksem getroffen eik. We zagen inderdaad dat de eik behoorlijk was beschadigd en geveld… Dat het Johannabos een gevarieerd bos is wordt duidelijk: Bas legde de aanwezigen het verschil tussen de Colorado zilverspar en de reuzenzilverspar uit. De naalden en kegels zijn verschillend bij beide sparren.

De gidsen maakten de aanwezigen onderweg attent op de kleine plantjes, die midden op het bospad groeien: waterpeper. Dat ze eetbaar zijn was voor de meeste deelnemers een verrassing. Spontaan werd ervan geproefd… Vervolgens voerde de wandeling langs een door de eikenprachtkever aangetaste zomereik. Ook de imposante adelaarsvarens kregen volop aandacht. De tocht werd voortgezet naar een plek in het bos met vooral jonge aanplant. Ook de wintereik is hier van de partij. Hier stond Bas kort bij stil. Sylvia legde uit wat nu het verschil is tussen de winter- en zomereik en waarom er zo weinig wintereiken in ons land zijn.

Een eindje verderop werd het landschap wat heuvelachtiger en kwam er een heuse dassenburcht in beeld. Sylvia stond kort stil bij het leven van deze burchtbewoner. En Bas legde de deelnemers uit hoe men in het bos qua beheer omgaat met de aanwezigheid van een dassenburcht.

De wandeling ging verder totdat we bij een stukje beukenbos aankwamen, waarvan veel beuken het loodje hadden gelegd. Bas legde de deelnemers uit wat de oorzaak hiervan is geweest. Onder de indruk ging de tocht verder, totdat de deelnemers door Sylvia werden geattendeerd op een jonge Amerikaanse eik. De stam van deze eik vertoont veel pikgaatjes. Er werd uitgelegd dat de grote bonte specht hier de oorzaak van is. Bas legde tijdens de wandeling aan de deelnemers uit hoe de eigenaar (Gem. Barneveld) in de toekomst met de beplanting in het bos wil omgaan.

Vervolgens ging de tocht weer terug naar de startplaats waar de wandeling door de gidsen werd afgesloten. Een deelneemster zei: ‘Ik kom hier elke dag, maar ik kijk nu heel anders naar dit bos.’

Kortom: we kijken terug op een leuke, leerzame en interessante wandeling!