IVN’ers genomineerd voor Overijsselse Vrijwilligersprijs

Voor de Overijsselse Vrijwilligersprijs is IVN Hardenberg-Gramsbergen voor het project 1000 soorten genomineerd en het kerkuilenproject van IVN’er Jan Legebeke. De Overijsselse vrijwilligersprijs is een jaarlijks terugkerend event, georganiseerd vanuit de provincie om vrijwilligersinitiatieven in het zonnetje te zetten.

Waardering is de essentie
In drie categorieën zijn er prijzen te winnen voor zowel vrijwilligers, als vrijwilligersorganisaties: Sociaal & Zorgzaam, Gezondheid & Vitaliteit en Groen & Cultuur.  “De essentie is waardering”, zei gedeputeerde Tijs de Bree van de provincie Overijssel eerder over al die mensen zich belangeloos inzetten voor een ander. “Daar zijn we hartstikke blij mee. Het is heel belangrijk om er bij stil te staan en te laten zien dat we niet zonder ze kunnen.” Alle genomineerden kregen een feestelijke avond aangeboden.  Hoewel de prijs naar een ander initiatief ging, zijn we trots en dankbaar voor deze erkenning van onze vrijwilligers en hun inzet voor natuur en biodiversiteit! “Het enthousiasme en inzet is fantastisch! We kunnen niet zonder ze!”, laat Lilian Dieben vrijwilligersconsulent van IVN Overijssel weten.

1000 soorten project
In één jaar minstens 1000 verschillende soorten vinden binnen de grenzen van het Vechtpark. Dat was de ambitie. Van vogels tot slakken en van nachtvlinders tot korstmossen, alles werd uit de kast getrokken om het doel te halen. En dat is met succes gelukt! De teller stopte bij maar liefst 1539 soorten! Het doel van dit project ging echter verder dan alleen het tellen. “We wilden mensen hier laten zien wat er allemaal leeft in het Vechtpark een door mensen aangelegd stuk ‘nieuwe natuur’. Met als achterliggende gedachte dat als je iets beter kent, je er ook beter voor zorgt. We organiseerden dus ook excursies en postten veel van onze bevindingen op de facebookgroep ‘Natuur in Hardenberg’. Mensen begonnen foto’s te sturen van hun waarnemingen met de vraag: ‘Wat is dit’? Het project begon te leven”, aldus IVN Hardenberg/Gramsbergen.

Kerkuilenproject
De kerkuilenbescherming (die nu onderdeel uitmaakt van de IVN) vindt zijn oorsprong in de strenge winter van 1963. “Kerkuilen hebben maar weinig vet”, vertelt Jan. “Er zijn in die winter dan ook ontzettend veel kerkuilen doodgegaan. De populatie herstelde zich daarna ook niet. Daarop is men nestkasten gaan verspreiden. Voor de winter van ’63 kende Nederland zo’n drieduizend broedparen, vlak daarna waren dat er nog maar vierhonderd en inmiddels zitten we weer op 3.200. Toen ik begon, hadden we in Raalte eigenlijk geen broedparen meer, nu zijn het er 24.” Jan en kerkoel’n die horen bij elkaar. Hij is een gedreven natuurmens en heeft altijd tijd voor een praatje.