ZANDHOVE: Van buitenplaats tot stadspark

Zwolle 28 maart 2024

Verslag van excursie.

Tussen de hagelbuien door en met afwisselend koude wind en zonneschijn, hebben we met een heel belangstellend gezelschap van 9 volwassenen het landgoed park en het jongere bos erachter doorkruist.

Het was rustig in het park. De oehoe was er niet, dus gelukkig hadden we geen last van hordes mensen met grote kijkers en camera’s. Kennelijk was het ook geen weer voor wandelaars en hondenbezitters want die lieten het ook afweten. Uitzondering was een excursie deelnemer, die zijn goed opgevoede hond probleemloos liet meelopen. De deelnemers kenden allen IVN. Er was zelfs een nieuw lid van IVN Zwolle, die zich gisteren net had aangemeld.

Er zijn heel wat onderwerpen de revue gepasseerd. De geschiedenis van het huis en de herkomst van de naam “Huis op het Zant te Swol”. Hoe de Hollewandsweg door zandrillen heen is gegraven om een postweg te creëren van Zwolle naar Deventer. En dat er bij het realiseren van de wijken Ittersumbroek en Oldeneel door opgravingen van geologische schatten duidelijk werd dat er al in de bronstijd en de ijzertijd kleine nederzettingen waren op de oeverwallen van de IJssel bij Zandhove.

Het park was al heel mooi groen. We konden duidelijk de 3 verschillende groei en bloei lagen onderscheiden. De ‘Kruidlaag’ met stralende bosanemonen, speenkruid en vingerhelmbloem. De ‘Struiklaag’ met veel wit bloeiende prunussen en lijsterbessen met zachte knoppen waarin de bloesem al zichtbaar werd. En de ‘Kruinlaag’ met bomen wiens knoppen de blaadjes nog even verscholen houden in een beschermend velletje. Bij een grote oude beuk is ervaren hoe mooi een beuken blaadje opgevouwen zit. Bij de oudste eik in het park is de omvang gemeten en naar de leeftijd geraden.

We volgden de slingerende paadjes langs de vijver en het romantische bruggetje over een stroompje naar het ‘Pinetum’ en zochten daar naar verschillende soorten naaldbomen en hun kegels. Aan naamgeving hebben we ons maar niet gewaagd bij al die exoten. Wel hebben we uitgebreid stilgestaan bij de geweldig grote Mammoetbomen, hun speciale bast gevoeld en hun kegels bewonderd.

Onze excursie eindigde bij de reigerkolonie met veel bewoonde nesten. Helaas zagen we slechts 1 reiger vliegen. Misschien hadden ze ook geen zin om in die kou het nest te verlaten? Al met al was het een mooie excursie en zoals een deelnemer bij de afsluiting zei: ik kijk bij een wandeling door dit park voortaan met heel andere ogen om me heen…..

Gidsen: Renee Cornelis en Heike Tack