Column: Poep

Roy van der Velden is coördinator van de vogelwerkgroep van IVN Nuenen. Hij schrijft voor onze nieuwsbrief columns, die ook op de website worden gepubliceerd.

Voor ons huis liggen drie weilanden van drie verschillende boeren. Op twee daarvan wordt min of meer biologisch geboerd, maar de eigenaar van het grootste stuk is nog echt van het intensieve grondgebruik. Deze week ontstond in ons wijkje onrust toen de boer zijn land begon te injecteren met een op het eerste gezicht onduidelijk goedje. Werd er nou Glyfosaat ingebracht of was het mest? Op de buurtapp verschenen verontruste berichten. Zou het veld oranje gaan kleuren? Wat zou het met de gezondheid doen? En hoe moesten we de kieviten beschermen?

Om met de eerste vraag te beginnen: het oranje kleuren van velden is zo goed als uitgesloten. Een bericht van ZLTO aan boeren zorgt ervoor dat dit niet meer gebeurt. Zij raden in dat bericht boeren namelijk aan om, bij het eerste sprietje gras dat oranje kleurt, direct het land om te ploegen. Dat geeft namelijk minder onrust bij de bevolking en voorkomt een nog slechter imago van de boeren. Ja echt, dit hypocriete bericht is werkelijk naar de boeren gestuurd.

In ons geval kan ik over het tweede punt, de gezondheid van mijn wijkgenoten, kort zijn. De boer had daadwerkelijk dunne stront in de aarde gespoten. Waarschijnlijk maximaal wat hij mocht en misschien zelfs meer, want er ligt nu een zwarte stinkende laag op het land en in onze slaapkamer die uitkijkt op het weiland stinkt het naar poep.

De laatste vraag over de kieviten kan ik ook kort over zijn. Zolang de boer in de winter raaigras zaait en de grond in het voorjaar volspuit met nitraten, is de kans dat er ooit nog een kievit op het land gaat broeden nihil. Zelfs al zou het weiland de komende jaren minder intensief worden bemest, dan nog duurt het minstens vijf jaar voor er weer enig bodemleven in het veld terugkomt. Een kievit heeft daarom helaas niets te zoeken in onze buurt.

Gelukkig kan het ook anders. Dat laat de boer van het middelste perceel zien. Die komt met zijn oude tractor met een strontkar de verse paardenmest waar het stro nog in zit, storten op zijn veld om het later te verspreiden. Zo kan het ook. De kans dat daar gezond bodemleven door ontstaat, is een stuk groter. En misschien dat een kievit hier nog een kansje kan wagen.

Het doet mij trouwens denken aan vroeger. Mijn vader liet jaarlijks een boer uit de buurt een wagen met mest thuis afleveren. Samen met mijn vader verspreidde ik met een kruiwagen de mest over de tuin. Na afloop kon je zo goed douchen als je wilde, nog dagenlang had je het idee dat je naar poep rook. Of dat zo was weet ik niet. Dat zou je aan mijn vroegere klasgenoten moeten vragen. Hoewel, misschien is dat wel de reden dat ze mij na het poepfestijn ieder jaar een tijdje uit de weg gingen?