Slootjesdag 2022
Zaterdag 11 juni. Het was stralend mooi weer en onze slootjesdag werd druk bezocht. Zoals altijd stonden we weer klaar met de schepnetten en rugzakjes bij het waterpark Lankheet. Ben had de tent en tafel en bankjes bij zich. Hij organiseert al jaren de slootjesdag.
We werkten weer met aanmeldingen en tijdvakken. Achter elkaar kwamen 3 groepjes kinderen, die enthousiast bezig waren. Wat opviel was, dat er vaak ouders en kinderen zijn die telkens opnieuw meedoen met de IVN -kinderactiviteiten. Zoals de paddenstoelbingo-wandeling en vogels kijken met IVN -verrekijker. Modderdag is de volgende activiteit. Hierbij kan je je ook aanmelden.
Het schepnetvissen deden we voor, daarna ging men aan de slag. Met het schepnet vanaf de kant bij de voorde en aan de beekwal probeerden ze waterbeestjes in het net te krijgen. Door het zonnige weer gingen al gauw enkele kinderen en zelfs ouders het water in. Zodra er wat gevangen was werd er op de zoekkaart gekeken wat voor beestje het was. Dit jaar hadden we ook scharrelkidswaterbeestjes- kaarten erbij, handig om iets op te zoeken.
‘s Morgens voordat het begon hadden Cornelia en ik al even voor- gevist. Het viel ons niet mee wat we vingen. Ook toen de kinderen volop bezig waren bleek het minder te zijn dan andere jaren. Bijna geen libellelarven. Wel kevertjes en opzij zwemmende vlokreeftjes, bootsmannetjes en bloedzuigers, die sierlijk zwemmen. Jonge stekelbaaarsvisjes, die nog geen stekeltjes hadden. De visjes moesten we niet te lang in de waterbak laten, want dan ging het niet goed door het warme water. Het is ook leuk voor de kinderen om iets meer te weten over enkele speciale beestjes die er werden gevangen.
Waterschorpioenen met hun vervaarlijk uitziende grijptangen en aan het achtereinde hun lange stekel. Dat is hun adembuis en niet een steekwapen! In de beek tussen de waterplanten vangen ze kikkervisjes en sommige al met achterpootjes. Uitgelegd dat het kikkervisje met voor en achterpoten ook soms moet ademhalen en het even soms op een blad of steen wil zitten. Ook een larve van de geelgerande waterkever kwam in het net. Dit beestje heeft de naam Watertijger en die naam maakte hij waar. Hij at meteen vlokreeftjes op en kikkervisjes waren ook niet veilig voor zijn kaken. Zo nu en dan hing hij met zijn staartje aan de wateroppervlakte om lucht te halen. Bootsmannetjes zwommen heel vlug door het water. Hun naam geeft aan waar dat op lijkt: ze roeien met hun langste pootjes. Ze heten ook wel rugzwemmertje, omdat ze op de rug zwemmen, zodat ze minder opvallen voor vijanden in het water en op hun buik nemen ze luchtbelletjes mee tussen de haren, waardoor ze langer onder water kunnen blijven om beestjes te vangen. Dit luchtbelletje konden de kinderen ook goed zien als het beestje in het loeppotje zat.
Wat leven de waterbeestjes toch anders dan wij mensen. Sommigen halen adem met hun achterste! Moeders en vaders van libellen en waterkevers en bootsmannetjes allemaal leggen ze eitjes in het water en daarna vliegen ze weer vrolijk verder. Ze zorgen niet voor hun kroost. De kikker legt kikkerdril en zwemt weer weg. De waterbeestjes-ouders laten de kinderen voor zichzelf zorgen. Zodra de babylibelle; de libellelarve groot gegroeid is klimt hij langs een plantstengel omhoog en knapt hij uit zijn “jasje” en hij laat zijn vleugels drogen en begint aan zijn leven als vliegende libelle. Als hij dan niet snel kan wegvliegen wordt hij de prooi van een vogel.
De kinderen en ouders bekeken een “jasje” van een grote libelle en verbaasden zich erover dat bij de “jas’ pootjes en vleugelbegin te zien zijn. De jas/ huidjes zijn zo breekbaar als papier. Soms vind je zo’n huidje aan een rietstengel. Ik had een exemplaar van Douwe gekregen om te laten zien.
Na afloop kreeg elk kind van Ben of Cornelia een diploma slootjesschepnetter. Op de achterkant stond een libelleknutsel. Dat vonden ze allemaal heel leuk. Toen nog een beker ranja en een koekje. Sommige ouders gingen de vangst doorgeven aan landelijk IVN.
Het was een geslaagde morgen. Wij brachten alles weer naar het veldwerkcentrum en maakten de spullen weer schoon. …
Hermien Lankheet
foto’s: Betsie Konniger en Diny van Leeuwen
