Blog #2
Reuzenstern
Hiltje Kamminga
Een reuzenstern zien (en horen) is elk jaar weer een bijzondere belevenis. In augustus en september trekken ze vanuit hun broedgebied in Scandinavië naar het zuiden en blijven dan een tijdje bij ons hangen.
Vorig jaar zag ik ze het eerst aan de Ezumakeeg in het Lauwersmeer. Daar zaten ze wel ver weg, maar ook van ver zijn ze niet te missen. Daarna liep ik een keer over de dijk langs het Drentse Diep en daar kwamen er een paar luid roepend over. Dat is echt een feest, een paar overvliegende, jagende reuzensterns. Die robuuste, dieprode snavel die, als hij op jacht is, recht naar beneden gehouden wordt, de zwarte pet op de kop en de puntige vleugels met donkere uiteinden. Met een spanwijdte van ongeveer een meter zijn ze maar net iets kleiner dan de zilvermeeuw. Het zware krassende geluid maakt het feestje helemaal compleet.
Dit jaar had ik de primeur weer aan de Ezumakeeg. Een collega excursieleider in het Lauwersmeer had een week eerder al gemeld dat ze aan het Jaap Deensgat zaten. Dat lag die dag niet op de route, maar ik hoopte ze aan de Ezumakeeg ook te zien. Er zat een echtpaar op het bankje met telescoop de plas af te turen. Op mijn vraag of ze ook reuzensterns gezien hadden, antwoordden ze ontkennend. Niet vandaag, maar wel eerder aan het Jaap Deensgat… Verkeerd gegokt dus. Het echtpaar brak op en ik tuurde de plas af op zoek naar leuke waarnemingen. En ja, opeens zag ik ze, een hele groep. Het echtpaar pakte de telescoop weer uit op mijn alarmkreet. De vogels lieten zich goed zien, door even op te vliegen en daarna weer te gaan zitten. Het bleken er 17 te zijn.
Ik was weer helemaal tevreden, evenals het echtpaar trouwens.
Een week later deed ik met onder anderen Janny en Ronald een wandeling in de Onlanden. Op waarneming.nl had ik al gezien dat er een reuzenstern gezien was, dus dan let je toch op. Maar toen we al bijna rond waren, nog steeds niks, dus de aandacht begon wat te verslappen. Tot ik dacht: ‘hé een kokmeeuw die nog een zwart kapje heeft. Een kokmeeuw? Het is helemaal geen kokmeeuw, het is een reuzenstern’. Zwarte kap, rode snavel recht naar beneden en donkere vleugelpunten. Kan niet missen. Wel was hij ver weg. Ronald zag hem even later nog ergens landen, maar daarna konden we hem niet meer vinden. Waarschijnlijk zat hij ergens lekker uit te buiken na een gevangen visje. Als reuzenstern doe je het rustig aan. Na de maaltijd is het goed rusten.
Foto: Reuzenstern met drie visdieven (Mark Zekhuis, saxifraga.nl)
Kopfoto: Vliegende Reuzenstern (Bart Vastenhouw, saxifraga.nl)
Blog 11 sep 2020
