2025 07 Weelderige begroeiing, Aleid Offerhaus

De wetenschap dat je – fietsend –  binnen 20 minuten in Amsterdam bent, maakt wonen in Amstelveen extra prettig. Dat neemt niet weg dat de reis ernaar toe soms interessanter is dan het doel zelf. Als je in de richting van Amsterdam rijdt, is het eerste wat opvalt dat de weelderige begroeiing langs de Beneluxbaan na de Kalfjeslaan gewoon ophoudt. Van een symfonie van wondklaver, karthuizeranjertjes, wilde reseda en poelruit (om er maar een paar te noemen) beland je in een treurige en monotone klaagzang van ruigteplanten en bomen. De bomen, gewone platanen, die tot aan de Zuidas langs de weg staan, geven wel heerlijk schaduw, maar diezelfde schaduw staat de groei van  planten op de grond weer in de weg. Gewone platanen (Platanus x hispanica) zijn kruisingen tussen mediterrane Aziaten en Noord-Amerikanen, en waar  bomen in het algemeen uitlaatgassen en roetdeeltjes uit de lucht kunnen halen, kan de plataan dat sneller en beter, omdat ze haar schors in rap tempo vernieuwt en de oude, vervuilde schors afstoot.

Als je op een fatbike, een electrische fiets of met de auto naar Amsterdam rijdt is om je heen kijken een uitdaging. Wat je dan ziet is een groene waas die zich aan weerszijden van de weg manifesteert. Natuurlijk kan je hier ook van genieten, zonder dat je je bewust bent van wat je eigenlijk ziet. Met enige regelmaat praat ik met anderen over het nut van het kennen van soorten, waarbij de communis opinio is dat je er ook van kunt genieten als je niet van alles weet hoe het heet. Dat is ook zeker zo, maar dat laat onverlet dat het heel fijn kan zijn om – net als met mensen – iets of iemand te herkennen. Als je iets kent, kan je het ook herkennen. En planten vallen zelden in de categorie mensen-die-je-liever-niet-tegenkomt.

Langs de Beneluxbaan zijn er tientallen soorten die de moeite waard zijn om te leren kennen, maar laat ik me nu maar beperken tot één, Dianthus carthusianorum, beter bekend als het Kartuizer anjertje. Dit medicinale anjertje met haar kenmerkende bruine kelkblaadjes, was vast onderdeel van een kloostertuin. Als we de naam moeten geloven zijn het de Kartuizermonniken, die voor haar verspreiding in het Noorden van Europa gezorgd hebben. Ze houdt van zonnig en zanderig en hoewel ze in Nederland in het wild niet meer voorkomt is ze langs de Beneluxbaan nog in groten getale te vinden! Meet Carthusian pink!

Aleid Offerhaus
Natuurgids IVN Amstelveen

Het is verboden deze column te dupliceren of te gebruiken zonder uitdrukkelijke toestemming van de schrijver/fotograaf/tekenaar.