2024 07 Zwanendrama in het Amsterdamse bos, Henk Breij

Toen ik eind april door het Amsterdamse Bos fietste, zag ik plotseling op het fietspad twee hekken staan met borden erop die waarschuwden voor broedende zwanen. Het nest lag dusdanig dicht bij het fietspad, dat mensen gevraagd werd hun hond aan te lijnen. In het nest kon ik zien dat er al een aantal eieren gelegd was. Ik besloot de zwanen te gaan volgen en wist van een voorgaande sessie dat het ruim een maand zou duren voor de eieren uit zouden komen. Daarom ging van 1 juni dagelijks een aantal keren kijken of er al zwanenkuikens te zien zouden zijn. Het duurde tot de middag van 10 juni voor er eindelijk een te zien was, dat zich nog half in het ei bevond en daardoor nog helemaal nat was. Het kuiken moest een enorme strijd leveren om zich uiteindelijk uit zijn benauwde veste te bevrijden. Dit kuiken trof het bepaald niet met de weersomstandigheden. Het was nat en koud. De volgende dag ging ik al om 7 uur in de ochtend kijken of er nog meer eieren waren uitgekomen. Tot mijn ontsteltenis zag ik een dood zwanenkuiken aan de rand van het nest liggen, waarschijnlijk overleden door onderkoeling. Toen ik later die ochtend terugkeerde zag ik onder de vleugels van moeder zwaan grijzige donsveertjes en het duurde nog een heel uur voor ik twee kuikens kon zien, waarvan er een duidelijk iets ouder was dan de ander. De op het nest rondscharrelende kuikens stalen de harten van iedereen die er langs liep. De volgende dag zag ik dat vader zwaan zijn 2 nakomelingen voor het eerst meenam het open water op. Al snel klom een van de kuikens op zijn rug. De volgende dag herhaalde dit tafereel zich en je kon zien dat de kuikens al wat begonnen te groeien. Toen vader zwaan met de 2 kuikens weer in de buurt van het nest kwam, was er plotseling een enorm gekrakeel en een van de kuikens verdween in de diepte, waarschijnlijk in de maag van een snoek. Ik was redelijk gechoqueerd door het voorval. Het andere kuiken klom meteen op vaders rug en gezamenlijk keerden zij terug naar het nest. De volgende dag, het is dan inmiddels 14 juni, moest ik een tijdje zoeken voor ik het zwanengezin weer terug had gevonden. Het laatste kuiken zwom tussen vader en moeder in en klom regelmatig bij pa op zijn rug. Op zaterdag 15 juni duurde het weer enige tijd voor ik ze in de kijker kreeg, maar hoe ik ook tuurde, ik kreeg maar geen kuiken in beeld. Gelukkig heb ik nog beelden van die koddige kuikens en ik moet me er maar bij neerleggen dat moeder natuur soms met harde hand regeert.

Kijk hier in YouTube naar de film Zwanendrama in het Amsterdamse bos

Henk Breij
Natuurgids IVN Amstelveen

Het is verboden deze column te dupliceren of te gebruiken zonder uitdrukkelijke toestemming van de schrijver/fotograaf/tekenaar.