2014 10 Berken en Paddenstoelen, Henk Breij
Het was dit jaar al vroeg feest in paddenstoelenland. De natte augustusmaand zorgde ervoor dat er al vroeg veel paddenstoelen tevoorschijn kwamen. De droge eerste helft van september zorgde ervoor dat de zwammen weer even pas op de plaats maakten. Na de regen van afgelopen week komt er nu ongetwijfeld een tweede vloedgolf van paddenstoelen over ons heen.
Ik stap op donderdagochtend op mijn fiets om te kijken of er inderdaad al wat te verhapstukken is. Eerst maar eens even bij de houtstapel aan de Kleine Noorddijk kijken. Vorig jaar wemelde het hier van de paddenstoelen, waaronder een bijzonder fraai exemplaar van de Biefstukzwam, maar ook prachtige Populierbundelzwammen en allerhande Elfenbankjes en Inktzwammen. Ik tref nu het Fopelfenbankje aan. In tegenstelling tot het normale Elfenbankje heeft deze zwam lamellen aan de onderzijde. Na de houtstapel ga ik even kijken of er al Porseleinzwammen in het beukenlaantje te zien zijn. De beuken zijn hier inmiddels al zo ver op leeftijd, dat deze parasiet hier en daar zijn kans schoon ziet. Niet leuk voor de bejaarde beuken, wel voor mij, want in het jonge stadium is de Porseleinzwam een absolute schoonheid. Het dichtstbijzijnde familielid van de Porseleinzwam is de Beukwortelzwam, die in het bos veel voorkomt. Ik tref bij toeval een fraaie groep aan net als ik onder de A9 ben doorgefietst. Ook deze paddenstoel heeft het voorzien op de gezondheid van de beuk, evenals de Reuzenzwam die ik de laatste jaren steeds vaker in het bos opduikt.
Gelukkig is een gezonde beuk uitstekend in staat om zich tegen al deze moordlustige schimmels te verweren, maar een afgewaaide tak, of een ingekerfd liefdeshart kan de ondergang van een beuk inluiden. Als ik liggend op de grond een foto van het fraaie stel wil nemen, stopt er plotseling een fietser, die denkt dat ik onwel geworden ben. Als hij mijn fototoestel ziet beseft de man dat reanimatie hier niet aan de orde is, gelukkig maar want zijn lach verraadt een rokersgebit, met bruin uitgeslagen tanden.
Op weg naar de Grote Speelweide tref ik een stronk met daarop jonge Honingzwammen, die zich tegoed doen aan het dode hout. Tevens zie ik er Spekzwoerdzwam op zitten en honderden Zwerminktzwammen, die gezamenlijk de stronk afbreken en op die manier de kringloop weer rond maken. Er is een vuistregel die zegt dat de afbraak van een dode boom net zoveel tijd in beslag neemt als de opbouw ervan. Wel kun je een soort successie waarnemen. Eerst komen er soorten die zich tegoed doen aan vers dood hout, waarna in de eindfase, als de stam of stronk al grotendeels vermolmd is, de Inktzwammen, Franjehoeden en Zwavelkoppen de laatste restjes komen oppeuzelen.
Ik denk dat ik nu wel genoeg stof voor mijn column heb en keer tevreden met een paar leuke foto’s huiswaarts, alwaar ik mijn laptop open sla en dit stuk begin te tikken.
Henk Breij
Natuurgids IVN Amstelveen
Het is verboden deze column te dupliceren of te gebruiken zonder uitdrukkelijke toestemming van de schrijver/fotograaf/tekena(a)res.