Terugblik plantenwandeling in de Mortelen
Door Carla van de Camp (tekst) en Tineke van der Meer (foto’s)
Op 6 augustus was het zover, de plantenwerkgroep ging op stap naar de Mortelen in Oirschot. Dit keer niet op zoek naar bijzondere planten maar naar bijzondere diertjes: boomkikkers. Cor de Haas was onze gids, hij wist waar de boomkikkers konden zitten. Omdat het geen paartijd is, werd er niet gekwaakt en moesten we écht spotten. Illustratief voor dit zoeken is de volgende foto:
Groot was de opwinding toen Hedwig Monté de eerste boomkikker van de ochtend, spotte. We zagen de boomkikkers op de bladeren van de bramenstruiken en in de stengels van de wolfspoot. Waarom heten deze grappige diertjes dan boomkikkers? De boomkikker dankt zijn naam aan de overwegend klimmende levenswijze. De kikkers zitten meestal in lage struiken in de buurt van water, maar deze kan ook in bomen worden aangetroffen tot een hoogte van tien meter.
Om de soort te behouden en te laten groeien, zijn boomkikkers opnieuw uitgezet in natuurgebieden zoals de Mortelen, waar het leefgebied geschikt is gemaakt. Er zijn maatregelen genomen om de leefomstandigheden te verbeteren, zoals het creëren van poelen en het herstellen van oevers met voldoende waterplanten. Ook is er gewerkt aan het verbinden van natuurgebieden, zodat de boomkikkers zich makkelijker kunnen verspreiden en een groter gebied kunnen gebruiken. De herintroductie in de Mortelen is succesvol verlopen, met een toename van de populatie en verspreiding naar aangrenzende gebieden zoals de Kampina. Natuurorganisaties vinden de aanwezigheid van de boomkikker een indicator voor ‘gezonde’ natuur.
Op de foto zijn de kenmerken van de boomkikker goed te onderscheiden: ze zijn relatief klein en felgroen van kleur. Ze hebben zuignapjes aan hun tenen, waarmee ze goed kunnen klimmen. Mannelijke boomkikkers zijn te herkennen aan hun kwaakblaas onder de keel, die bij het kwaken wordt opgeblazen. Vrouwtjes hebben een lichtgekleurde keel, maar geen kwaakblaas. We verbaasden ons erover dat de boomkikkers over de scherpe stekels van de bramen klommen. Later zagen we, op de foto’s, dat de huid op de buik van de kikker dikker is met een korrelig ruw patroon.
Drieëndertig boomkikkers werden in de Mortelen gespot door de plantenwerkgroep. De succesvolle ochtend werd afgesloten met koffie met gebak op het terras van de Jacobushof in Boxtel.
