Vaarwel veenweidelandschap
Het is ruim dertig jaar geleden dat ik voor het eerst De Ronde Venen kwam binnenrijden, om een huis in Mijdrecht te bezichtigen. Wij woonden in Nieuwegein en forensden dagelijks over de A2 richting Amsterdam. Met onze eerste op komst zochten we een plekje dichterbij, minder files en sneller thuis. Ik nam de afslag Abcoude richting Vinkenkade, zag een leuk klein weggetje rechtsaf en besloot mijn mogelijk nieuwe omgeving te verkennen. Ik wist niet wat me overkwam! Pal onder de rook van Amsterdam – wat zeg ik, nog ín de rook van Amsterdam! – belandde ik in een onverwacht idyllisch landschap. Langs het kalme riviertje de Winkel kronkelde de Winkeldijk zich onverstoorbaar door een weids weidelandschap. Een oud fort hier, een lekker rommelige jachthaven daar, een gerenoveerde molen, stokoude boerderijen, een rustiek bruggetje, oude smederij, het hield niet op. In één klap volledig onthaast hobbelde ik achter wat fietsers aan want, tja, inhalen was niet echt goed mogelijk. En waarom eigenlijk ook die haast? Ik was meteen verkocht en het duurde niet lang voor we in Mijdrecht neerstreken. Na de nodige gezinsuitbreiding begon ons huis wat te knellen en gingen we een tandje groter wonen in Vinkeveen. Onze eerste zomer daar vroegen we ons verbaasd af waarom het zo rustig was in onze buurt, totdat onze buren ons meenamen op een rondje over de plassen. Dáár zat iedereen dus! Al gauw hadden wij ook ons bootje en vooral de kano’s waren een heerlijke aanwinst. Een rondje Abcoude: flink aanpoten maar wel erg mooi. Over de Heinoomsvaart via de Veldwetering (waar ik op een hete zomerdag een prachtige purperreiger verraste) en door het Gagelgebied (waar van de winter nog koereigers zaten) door Wilnis weer terug naar Vinkeveen. Wandelen in de Groene Jonker bij Zevenhoven waar ik voor het eerst het hoemp hoemp van de roerdomp hoorde. Roeien op Botshol met zijn eigen unieke natuur door het brakkige water. Wandelen over de spoordijk naar Abcoude of met het pontje (dat moet blijven: teken die petitie! pontjenieuwerteraa.petities.nl) over bij Nieuwer ter Aa. En natuurlijk de onvolprezen Waverhoek. Een rondje van nog geen vier kilometer maar de vogelrijkdom is er ongekend groot met allerlei waadvogels, vele soorten rietvogels, doortrekkers in alle jaargetijden, blauwborsten op iedere hoek, kiekendieven, met een beetje mazzel een overvliegende zeearend, vossen, teveel om op te noemen. Niet alles in onze omgeving is natuurlijk even mooi. Waar mijn kinderen eind jaren negentig in het weiland achter ons huis in het voorjaar nog door een kleurig bloemrijk grasland dartelden, is een groot deel van ons gebied tot één groene woestijn, een grote grasfabriek verworden waar geen bloemetje meer te bekennen is. En dus geen insecten, waardoor ook steeds meer vogels het voor gezien houden. Daar word ik wel wat treurig van. Maar als je de plekjes weet, valt er op natuurgebied in onze omgeving genoeg moois te bewonderen. De afgelopen veertien jaar hoop ik u in ruim vijftig schrijfsels ook een beetje deelgenoot te hebben gemaakt van mijn natuurplezier. Maar dit was mijn laatste bijdrage, wij vertrekken richting de bossen van Doorwerth. Ook daar zal mooie natuur dicht bij huis zijn, maar zo nu en dan zal ik met weemoed aan het veenweidelandschap terug denken.
Sep van de Voort – IVN natuurgids
